H πώληση του Πόρτο Καρράς στην Belterra Investments του Ιβάν Σαββίδη κλείνει έναν εικοσαετή κύκλο «φιλόδοξων» επεκτατικών προγραμμάτων της Τεχνικής Ολυμπιακής, που είχε ξεκινήσει κατά την περίοδο της χρηματιστηριακής φούσκας μέσα από την αύξηση κεφαλαίου-μαμούθ των 111 δισ. (τότε) ελληνικών δραχμών (326 εκατ. ευρώ).
Ένα μεγάλο κομμάτι αυτής της ΑΜΚ είχε επενδυθεί στην αγορά ακινήτων των ΗΠΑ, όπου η θυγατρική TOUSA -παρά τα μεγαλεπήβολα σχέδιά της- υποχρεώθηκε τελικά να «βάλει λουκέτο», όταν ξέσπασε η κρίση στην αμερικανική αγορά real estate.
Ένα δεύτερο σκέλος της επεκτατικής στρατηγικής της εποχής εκείνης ήταν η ένταξη στον όμιλο της «συγγενούς» (συμφερόντων οικογενείας Στέγγου) τεχνικής (και επίσης εισηγμένης στο ΧΑ) εταιρείας «Μοχλός», με απώτερο στόχο, ο κατασκευαστικός βραχίονας της Τεχνικής Ολυμπιακής να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην εγχώρια αγορά. Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε ποτέ, με την κατασκευαστική δραστηριότητα του ομίλου να κινείται εδώ και χρόνια σε πολύ χαμηλά επίπεδα.
Όσο για την επένδυση στο Πόρτο Καρράς, αυτή ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 1999, όταν η Τεχνική Ολυμπιακή πλειοδότησε σε σχετικό διαγωνισμό καταβάλλοντας 33 δισ. παλιές ελληνικές δραχμές (97 εκατ. ευρώ). Στη συνέχεια, έδωσε κάμποσα εκατ. ευρώ για την εξαγορά της άδειας του τοπικού καζίνου, ενώ επιπρόσθετα προχώρησε σε πολυμέτωπες και πολυετείς μεγάλες επενδύσεις, προκειμένου να ανακαινίσει και να αναδιαρθρώσει τα ξενοδοχεία και τις λοιπές δραστηριότητες που φιλοξενούνταν στη μαγευτική αυτή έκταση.
Με δεδομένο ότι από την πώληση του Πόρτο Καρράς θα μπουν στα ταμεία της Τεχνικής Ολυμπιακής γύρω στα 115 εκατ. ευρώ, αντιλαμβάνεται κάποιος ότι οι μέτοχοι μειοψηφίας της εισηγμένης μάλλον χαμένοι βγήκαν από τη συγκεκριμένη επένδυση, ιδίως αν συνεκτιμήσει κάποιος τις πληθωριστικές επιπτώσεις μιας ολόκληρης εικοσαετίας.
Ωστόσο, όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν και το ζητούμενο σήμερα έγκειται στο πώς θα αξιοποιήσει η διοίκηση της εισηγμένης το θετικό καθαρό ταμείο των πολλών δεκάδων εκατ. ευρώ που θα διαθέτει μετά την ολοκλήρωση του deal, με τους περισσότερους μετόχους μειοψηφίας να ζητούν «εδώ και τώρα» μια «γενναία» επιστροφή κεφαλαίου.