Θυμάστε το άσμα, ”οι ωραίοι έχουν χρέη και πληρώνουν με φιλιά”;

Κι άν εσείς δεν το θυμάστε, φαίνεται οτι το ενθυμείται εις εκ των ελαχίστων εισηγμένων που λίγο εξαιτίας του χώρου στον οποίο κινείται, λίγο εξ ιδιοσυγκρασίας, πιθανώς λόγω παραστήματος και ”σωματοδόμησης”, εξακολουθεί να αρέσκεται σε τέτοιου είδους... ναρκησισμούς.

Οι κακές γλώσσες πάντως επιμένουν οτι αυτή την περίοδο βασικότερος παράγοντας της εμμονής με το (δικό του) ”κάλλος”, η οποία ενίοτε εκφράζεται και δημοσίως, μάλλον είναι η ευχέρεια επίκλησης του σχετικού άσματος σε... δύσκολες στιγμές.

Ητοι, ως μιας ολίγον περισσότερο... παιχνιδιάρικης ( και εν πάσει περιπτώσει λιγότερο συνηθισμένης) εκδοχής του κλασικού ”ου καν λάβεις παρά του μη έχοντος” που χρησιμοποιείται υποχρεωτικώς, όταν έρχεται η ώρα της ανακύκλωσης ( και ουχί της πληρωμής) ληξιπροθέσμων υποχρεώσεων.

Γιορτές έρχονται τώρα, πιθανώς τα φιλιά νά εχουν κάποια πέραση. Διότι άν δεν έχουν, δυσκολεύουν τα πράγματα. Ιδίως καθόσον πληθαίνουν και οι... ερωτήσεις!!!