Το μάθαμε λοιπόν και αυτό. Ολίγες ”μεγάλες μη τραπεζικές χρηματιστηριακές” (ίσα που δεν μας είπαν τα... ονόματα) σε συνδυασμό με έναν δύο ξένους οίκους, είναι υπεύθυνες για την καταρράκωση της Σοφοκλέους και την αδυναμία της να αντιδράσει, καθώς κυριαρχούν στο πτωτικό παιχνίδι των παραγώγων και του short selling.

Ευτυχώς όμως, μετά την αντίδραση ορισμένων τραπεζιτών, αλλά και της Ενώσεως Θεσμικών (που ήταν και... πρωτοφανής σε βαθμό που να δημιουργεί ερωτήματα ως προς το πώς και από ποιούς αποφασίστηκε), τώρα οι κακοί κερδοσκόποι θα μπούνε στη...θέση τους. Κι αν δεν μπούνε, θα τους ”τελειώσουμε” μια κι έξω κλείνοντας προσωρινά το...ΧΠΑ!!!

Πάρα πολύ ωραία αυτή η άκρως απλουστευτική (και άρα άκρως επικίνδυνη!!!) λαϊκίστικη προσέγγιση των πραγμάτων.

Μόνον που δεν εξηγεί κάποια άλλα... απλά πράγματα:

Αν οι ηγεσίες κάποιων μεγάλων τραπεζών γνωρίζουν για αυτό το παιχνίδι γιατί δεν το καταγγέλουν στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς; Αν πάλι οι μεγάλοι όμιλοι- με τα μεγάλα κεφάλαια- θέλουν να επιβάλλουν άλλη άποψη στην αγορά, ποιός τους εμποδίζει; Δυο τρείς μη-τραπεζικές ΑΧΕ; Καλά, με τι... προσόντα;

Οταν το σορτάρισμα γινόταν στην Εμπορική και την Εθνική, κάποιοι έλεγαν ότι φταίει η Eurobank. Tις τελευταίες ημέρες που σορταρίστηκε άγρια η μετοχή της Eurobank ποιός έφταιγε; Η Eurobank;

Εάν κλείσει η αγορά των παραγώγων ποιός μας λέει ότι θα ανέβει η Σοφοκλέους; Μήπως κάποιοι (θεσμικοί και μη) θα αρχίσουν πλέον να πουλάνε μετοχές σε εντονότερους ρυθμους; Και τι θα πούμε στους ξένους, ότι κλείσαμε τα παράγωγα επειδή γίναμε... Ιαπωνία;

Η αλήθεια είναι ότι η σύγκρουση συμφερόντων στη Σοφοκλέους δεν αφορά δύο ξεκάθαρες αντίπαλες παρατάξεις, μία της... ανόδου και μία της... πτώσης.

Αντιθέτως, τα συμφέροντα είναι πολύ πιο σύνθετα και οι ”συμμαχίες” ρευστές και ”ευκαιριακές”. Το παιχνίδι λέγεται ”Ο θάνατός σου η ζωή μου” και παίζεται σε πολλά... ταμπλό.

Το γεγονός ότι η απαξίωση συμφέρει κάποιους περισσότερο από κάποιους άλλους δεν σημαίνει ότι την επιβάλλουν, ούτε ότι δεν υπάρχουν όρια κάτω από τα οποία παύει να συμφέρει οποιονδήποτε...

Ας μην ξεχνάμε ότι αυτοί που ζητούν να κλείσει η αγορά παραγώγων, ζητούσαν παλαιότερα να απαγορευτούν οι νέες εισαγωγές εταιριών, οι οποίες - ακόμη και με τα ομολογουμένως σαθρά κριτήρια επιλογής που ισχύουν- όπως αποδεικνύεται στο cover story του ΜΕΤΟΧΟΥ που κυκλοφορεί, είναι πολύ πιο κερδοφόρες για τον επενδυτή, απ’ότι η υπόλοιπη Σοφοκλέους!!!!

Αντι λοιπόν να βρούμε που πονάει το κεφάλι (είτε αφορά την αυστηρότητα των κριτηρίων επιλογής στις νέες εισαγωγές είτε αφορά τους κανόνες στα παράγωγα) οι λαϊκιστές μας προτείνουν να το... κόψουμε!!!

ΥΓ. Οι απόψεις του είδους θα ήταν πολύ... γραφικές αν δεν ήταν συνάμα και επικίνδυνες. Επικίνδυνες υπό την έννοια ότι δημιουργούν ”κλίμα”, προβοκάροντας την κοινή γνώμη και ταυτόχρονα δυσκολεύουν την άσκηση πραγματικής εποικοδομητικής κριτικής.

Διότι με την ακρότητα τους παρασύρουν τους άμεσα εμπλεκόμενους στην ρύθμιση της αγοράς σε εξίσου απλουστευτικές ”αμυντικές” γραμμές, κατά τις οποίες ”όποιος δεν είναι με εμάς είναι με το λιοντάρι”!!!