Οι καιροί που η Σοφοκλέους εμφανιζόταν ως συνώνυμο του πλουτισμού (πολλάκις δε και του νεοπλουτισμού), παρήλθαν. Μαζί τους παρήλθε και η κριτική που κάθε λογής ”διανοούμενοι” απηύθυναν κατά της συνομοταξίας των… αρειμάνιων παικτών.

Tη θέση της κατέλαβε μια αμυδρή συμπάθεια, η οποία οδήγησε τελικώς στην εξέταση του φαινομένου 1999-2000 από μια ολίγον...”κοινωνιολογική” σκοπιά.

”Τοποθέτηση” επί του θέματος έκανε από την μακρική Ολλανδία και ο κ. Αλλαμανής του ομίλου Alfa Alfa, ο οποίος χαρακτήρισε ως... ”κουλτουριάρικες”(!) τις συζητήσεις περί την ημέτερη χρηματιστηριακή αγορά και την πορεία των μετοχών της (προφανώς και εκείνων τις οποίες ο ίδιος ελέγχει!!!).

”Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα”, θα προσέθετε ο Χαμαιλέων, αφού αν οι επενδυτές είχαν την καλλιέργεια (λατ.: cultura- ae), που από... σπόντα τώρα τους ”αναγνωρίζεται”, με μια ισχυρή δόση ειρωνίας, η πορεία του Γ.Δ. αλλά και των επιμέρους μετοχών που τότε ”πρωταγωνίστησαν” (μεταξύ αυτών και οι μετοχές του ομίλου Alfa Alfa) σίγουρα θα ήταν διαφορετική.

Προς όφελος βεβαίως των ”κουλτουριάριδων” και μη επενδυτών.