Η εικόνα του πλήρους αδιεξόδου στα δημόσια έργα, με το μπλόκο σε όλους τους μεγάλους διαγωνισμούς, δείχνει και την ανάγκη παρέμβασης από πλευράς ηγεσίας του υπουργείου Υποδομών.
Για να μπει τέλος στις καθυστερήσεις, θα χρειαστεί νομοθετική ρύθμιση, την οποία είχε υποσχεθεί πως θα προχωρήσει η προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου, χωρίς να το πράξει. Τώρα το δυσάρεστο πολιτικά, αλλά απαραίτητο για να προχωρήσουν οι διαγωνισμοί, έργο πέφτει στις πλάτες του Κ. Καραμανλή.
Στο υπουργείο Υποδομών έχουν, όμως, και άλλο δρόμο, στην περίπτωση που αποφασίσουν να ακολουθήσουν την παρελκυστική τακτική των προκατόχων τους. Οι κοινοτικές οδηγίες, όπως έχουν ενσωματωθεί στην ελληνική νομοθεσία με το πολυνομοσχέδιο για τις δημόσιες συμβάσεις (4412/2016), προβλέπουν πως οι αναθέτουσες αρχές έχουν τη δυνατότητα να αποκλείουν, για χρονικό διάστημα μέχρι και τρία χρόνια, τις εταιρείες που αποδεδειγμένα συμμετείχαν σε διαδικασίες στρέβλωσης του ανταγωνισμού και δεν έχουν λάβει τα απαραίτητα μέτρα αποκατάστασης της αξιοπιστίας τους (π.χ. αλλαγές στελεχών και διοικήσεων που είχαν εμπλακεί, κ.λπ.).
Αυτό ακριβώς αφορούν και οι προσφυγές στα μεγάλα έργα: Αν είχαν ληφθεί εγκαίρως τα μέτρα αποκατάστασης αξιοπιστίας και τι έπρεπε να δηλώνουν οι εταιρείες κατά την υποβολή των προσφορών.
Στο υπουργείο μπορούν να περιμένουν μέχρι να παρέλθει η συγκεκριμένη τριετία από την περίοδο που βγήκε η απόφαση διευθέτησης μεταξύ της Επιτροπής Ανταγωνισμού και των ισχυρών κατασκευαστικών ομίλων. Τότε θα λήξει και το ζήτημα χωρίς να απαιτηθεί νομοθετική παρέμβαση. Αλλά και σ’ αυτό το θέμα υπάρχουν δύο ερμηνείες.
Η τριετία λήγει τον Μάρτιο του 2020, δηλαδή τρία χρόνια από τη στιγμή που βγήκε η απόφαση της Επιτροπής ή τον Αύγουστο του 2020, οπότε και παρέρχεται τριετία από την κοινοποίησή της;
Όλα δύσκολα…