Ιδιαίτερα διεισδυτική ήταν χθες στο σχόλιό της η Pantelakis Χρηματιστηριακή για τη Δημόσια Πρόταση της Sazka στον ΟΠΑΠ, ως προς τα βαθύτερα ελατήρια της συγκεκριμένης κίνησης, με βάση το ισχύον θεσμικό πλαίσιο. Η προαιρετική δημόσια πρόταση, σημειώνουν, μάλλον δεν θα αποφέρει σημαντικά πρόσθετα ποσοστά στον βασικό μέτοχο του OΠΑΠ, δεδομένης της τιμής που όρισε.
Πλην όμως, θα του επιτρέψει να ξεπεράσει το 1/3 ή και το ½ του συνόλου των μετοχών (λίγο απίθανο να συμβεί αυτό, αλλά το καταγράφουμε), χωρίς νέα Υποχρεωτική Δημόσια Πρόταση και του ανοίγει τον δρόμο να αγοράζει έως και 3% τον χρόνο (εφόσον κατέχει ήδη ποσοστό μεταξύ του 1/3 και του ½ των μετοχών), πάλι χωρίς να προκύπτει νέα υποχρέωση Δημόσιας Πρότασης.
Για την ακρίβεια, το σχετικό εδάφιο της νομοθεσίας λέει ότι: «[ Υποχρέωση Δημόσιας Πρότασης] υπέχει και κάθε πρόσωπο που κατέχει περισσότερο από το ένα τρίτο (1/3) χωρίς να υπερβαίνει το ένα δεύτερο (1/2) του συνόλου των δικαιωμάτων ψήφου της υπό εξαγορά εταιρείας και το οποίο αποκτά μέσα σε έξι (6) μήνες, άμεσα ή έμμεσα, απευθείας ή σε συνεννόηση με άλλα πρόσωπα που ενεργούν για λογαριασμό του ή συντονισμένα με αυτό, κινητές αξίες της υπό εξαγορά εταιρείας οι οποίες αντιπροσωπεύουν ποσοστό ανώτερο του τρία τοις εκατό (3%) του συνόλου των δικαιωμάτων ψήφου της υπό εξαγορά εταιρείας».
Κι αυτό ενώ μέχρι πρότινος, αρκούσε η αγορά ποσοστού 0,34% για να προκύψει υποχρέωση Δημόσιας Πρότασης, προς όλους τους λοιπούς μετόχους, καθώς η Emma Delta κατέχει το 30,3%.
Με άλλα λόγια, η Sazka η θυγατρική της Emma Delta και ο τελικός τους ιδιοκτήτης (με καταστατική πλειοψηφία στην Emma Delta), ο Τσέχος Karel Komarek αποκτoύν μεγαλύτερη «ευελιξία» στην αύξηση του ποσοστού τους στον OΠΑΠ, όχι μόνο μέσω της υφιστάμενης Δημόσιας Πρότασης, αλλά και στη συνέχεια, στο μοντέλο «Χ ( το ποσοστό που θα συγκεντρώσουν μετά τη Δ.Π.)+ 3%( το πρόσθετο ποσοστό που δύναται να αποκτούν κατ' έτος), αν δεν έχουν ξεπεράσει το ½ του συνόλου των μετοχών.
Ποια είναι όμως η ουσία για τους λοιπούς μετόχους;
Η ουσία είναι ότι ο βασικός μέτοχος του OΠΑΠ προφανώς «ασφυκτιούσε» από τους περιορισμούς που πρακτικά του επέβαλαν να κάνει δημόσια πρόταση σε οιαδήποτε αύξηση του ποσοστού του, κι ότι ήταν πρόθυμος να πάρει το ρίσκο «να τον αγοράσει όλον» δίνοντας 2 δισ. ευρώ (απίθανο στη σημερινή συγκυρία, αλλά αυτό δεν μπορεί να το ξέρει ΣΙΓΟΥΡΑ κάποιος στις μέρες μας, ακόμη και για το κοντινό μέλλον, αν προκύψουν πολύ μεγάλα απρόοπτα), για να αποκτήσει πιο μεγάλη ευελιξία.
Εάν δε συνδυάσουμε τα παραπάνω με την ήδη υφιστάμενη απόφαση της ΓΣ του OΠΑΠ, για αγορά ιδίων μετοχών έως ποσοστού 5%, μέσα στους επόμενους 24 μήνες, με ανώτατη τιμή τα 15 ευρώ, αλλά και τις υψηλές τιμές-στόχους που δίνουν ελληνικές και ξένες χρηματιστηριακές, τα συμπεράσματα είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέροντα, παρά τη χαμηλή τιμή της υφιστάμενης Δημόσιας Πρότασης…