Στις εισόδους των πολυκατοικιών και κάτω από τις πόρτες των καταστημάτων βλέπουμε (και θα βλέπουμε για πολύ καιρό ακόμη) πολυδάπανα ιλουστρασιόν φυλλάδια υποψήφιων βουλευτών και κλειστούς φακέλους με επιστολές του τύπου «σας καλώ να με ψηφίσετε διότι είμαι... κ.λπ.».
Υπάρχει όμως μία νέα γενιά πολιτικών που ενόψει της 7ης Ιουλίου αποχαιρέτησε την παραδοσιακή «επικοινωνία» με τους ψηφοφόρους και στράφηκε στο μεγάλο όπλο της εποχής: το Διαδίκτυο.
Αλλά και πάλι, οι περισσότεροι παρέμειναν στην πεπατημένη ποστάροντας αμέτρητες φωτογραφίες και βιογραφικά στοιχεία.
Στους λίγους που ξεχώρισαν σε ευρηματικότητα ανήκει ο Γιώργος Χριστοφορίδης, υποψήφιος βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ στον Νότιο Τομέα της Β' Αθήνας.
«Παντρεύοντας» τις γνώσεις του ως οικονομολόγου και την επικοινωνιακή εμπειρία ως δημοσιογράφου, πλημμύρισε το YouTube με μικρά (σε χρόνο) βιντεάκια απόλυτης στόχευσης στο κοινό στο οποίο απευθύνεται. Όχι με «κατεβατά» θέσεων και προγραμμάτων αλλά με ερωτήματα και «ντοκουμέντα» που επιχειρούν να «κτυπήσουν κέντρο» στο κοινό τους.
Ένα από αυτά για παράδειγμα, ξεκινά με τον ίδιο να λέει «φίλε μου συνταξιούχε, θυμήσου», και παραθέτει αποσπάσματα από παλαιότερες δηλώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη αλλά και της Μιράντας Ξαφά με θέμα την περικοπή των συντάξεων, ενώ ένα άλλο ξεκινά με τη φράση «φίλε μου δημόσιε υπάλληλε, πώς ξέχασες τόσο γρήγορα, παρεμβάλλοντας μεταξύ άλλων και την... ιστορική δήλωση του (υπουργού, τότε) Άδωνι Γεωργιάδη «μη μου παίρνει τη δόξα η τρόικα, δικές μου είναι οι απολύσεις» αλλά και τη δήλωση του αρμόδιου υπουργού, τότε, κ. Μητσοτάκη «υπάρχει εξοικονόμηση πόρων διότι για πρώτη φορά απομακρύνονται εργαζόμενοι».
Κάποιοι άλλοι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έχουν «περγαμηνές» αριστεροσύνης από το παρελθόν (να έχουν «κολλήσει ένσημα», που λέγανε οι παλαιότεροι), δεν διακρίνονται όμως σήμερα ούτε για τη μαχητικότητά τους, ούτε για τις νεωτεριστικές πρακτικές τους. Δείχνουν να έχουν μείνει πίσω από τους καιρούς.
Σίγουρα όχι ο Γιώργος Χριστοφορίδης, είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κάποιος με τις θέσεις του.