Παρότι επίσημη αντίδραση δεν έχει υπάρξει ακόμη, τη βιομηχανία την έχουν ζώσει… μαύρα φίδια, μετά τις χθεσινές διαρροές ότι θα υπάρξουν αυξήσεις στα βιομηχανικά τιμολόγια, της τάξεως του 10%.
Ως γνωστόν, τα συμβόλαια με τη ΔΕΗ έχουν ήδη λήξει προ πολλού, ενώ η ενεργοβόρος βιομηχανία (αλλά και η κυβέρνηση, λένε οι συνήθως πολύ έγκυρες πληροφορίες μας), δεν επιθυμεί αυξήσεις, έχοντας ήδη υποστεί σημαντική αύξηση στο κόστος ρύπων, από τα 4 ευρώ στα 20 ευρώ, ανά τόνο!
Οι «κακές γλώσσες», όμως, λένε εδώ και μέρες, ότι η ΔEΗ, αφού πρώτα διαπραγματεύτηκε αρκούντως παρελκυστικά με τους άμεσα ενδιαφερόμενους, αποφάσισε να στραφεί στους… συμβούλους.
Να αναθέσει δηλαδή σε εξωτερικούς συμβούλους να υπολογίσουν αν δικαιολογείται η ΔEΗ να ζητάει κι άλλες αυξήσεις (πέραν αυτής για το CO2) από τη βιομηχανία.
Και επειδή το «κάζο» με τον διαγωνισμό για τις λιγνιτικές μονάδες και τη «φαντεζί» αποτίμηση της KANTOR είναι πολύ φρέσκο, έχοντας ως κατάληξη έναν «άγονο» διαγωνισμό και μερικά «χαστουκάκια» από την Κομισιόν, τη δουλειά αυτή φαίνεται ότι ανέλαβε μία από τις «big 4», η PWC.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, ισχύει αυτό που γράφαμε στο προηγούμενο σχόλιο, ότι έχει μεγάλη σημασία τι παραδοχές και τι μοντέλα παίρνει ο σύμβουλος από τον «εργοδότη» του για να κάνει τους δέοντες υπολογισμούς.
Μας εννοείτε, υποθέτουμε…
Αν λοιπόν όντως ο σύμβουλος με βάση τα παραπάνω, καταλήγει σε αυξήσεις της τάξεως του 10% (όπως φαίνεται πλέον από τις διαρροές), τότε η βιομηχανία το έχασε το παιχνίδι.
Διότι ο κ. Παναγιωτάκης θα επικαλεστεί ξανά «τον εισαγγελέα», όπως λένε οι πληροφορίες ότι συνέβη και στην περίπτωση του αποτυχημένου διαγωνισμού για τις λιγνιτικές, οπότε… πάπαλα!
ΥΓ: Όλα αυτά βεβαίως «καίνε» τον ιδιωτικό τομέα μόνο, όπως δείχνει η περίπτωση της ΛΑΡΚΟ που κλείνει τις καλύτερες συμφωνίες, πληρώνει περίπου… προαιρετικά (για να μην πούμε από πολύ σπανίως μέχρι καθόλου και γίνουμε κακοί), αλλά συνεχίζει ακάθεκτη!