Η καθυστερημένη (γιατί άραγε;) απόφαση για επιστροφή των μετοχών της Τζιρακιάν στο καθεστώς της κανονικής διαπραγμάτευσης (από εκείνο της επιτήρησης) μπορεί μεν να λειτουργεί θετικά στο πεδίο της επενδυτικής ψυχολογίας και των εντυπώσεων, ωστόσο η ουσία βρίσκεται αλλού:
Στο ότι (βλέπε δημοσίευμα του Euro2day.gr στις 3 Μαΐου με τίτλο «Τζιρακιάν: Το μετοχικό ράλι, τα καλά νέα και η επόμενη μέρα») οι βασικοί μέτοχοι της εισηγμένης βοήθησαν την εταιρεία και τους μετόχους μειοψηφίας με δύο τρόπους:
Πρώτον, προχωρώντας σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, καλύπτοντας οι ίδιοι την έκδοση έναντι πολύ υψηλού τιμήματος (32 ευρώ ανά νέο τίτλο) και
δεύτερον, κουρεύοντας υποχρεώσεις της εταιρείας προς τους ίδιους.
Η ουσία είναι πως μέσω αυτών των κινήσεων: Πρώτον, η τιμή της μετοχής στο ταμπλό εκτοξεύθηκε από τα 2,5 ευρωλεπτά στο 1,55 ευρώ!
Δεύτερον, λόγω της παράλληλης αύξησης των ιδίων κεφαλαίων (κοντά στα 7 εκατ. ευρώ), η τρέχουσα χρηματιστηριακή αξία της Τζιρακιάν συνεχίζει να βρίσκεται κάτω από τη λογιστική της.
Τα προβλήματα βέβαια για την εισηγμένη εταιρεία (δραστηριοποιείται σε έναν κλάδο που έχει πληγεί έντονα από την κρίση) δεν έληξαν (τα αποτελέσματα του 2017 έχουν επηρεαστεί θετικά από έκτακτα γεγονότα), ωστόσο σήμερα διαθέτει ισχυρότερο ισολογισμό, σε μια οικονομία που ελπίζεται ότι θα ανακάμψει.