Ορισμένες εισηγμένες αποφεύγουν το τελευταίο διάστημα να ανακοινώσουν ορισμένα στοιχεία για τη δραστηριότητα τους, επικαλούμενες μια σειρά από λόγους, αλλά και την - πιθανότατα τεκμηριωμένη- έλλειψη νομικής ”υποχρέωσης”.

Οι διοικήσεις των εταιριών αυτών, προφανώς αδυνατούν να αντιληφθούν αυτό που κατάλαβε, έστω και την ύστατη ώρα, η θεσμική ηγεσία της Κεφαλαιαγοράς.

Πίσω από το λεπτό υφαντό του πολύπλοκου θεσμικού πλαισίου και των κανονισμών, η Σοφοκλέους παρουσιάζεται ολόγυμνη ως προς την αξιοπιστία της έναντι του μέσου ιδιώτη, ακόμη και του επαγγελματία επενδυτή.

Ο έλληνας επενδυτής ατυχώς δεν αισθάνεται ”ευτυχής” που επενδύει στη Σοφοκλέους αντί στη Wall Street των... απατεώνων και των τυχάρπαστων.

Τουναντίον, αναρωτιέται με δέος, τι να υποκρύπτει η εύθραστη επιφάνεια της ελληνικής αγοράς, όταν ακόμη και στη ”μητέρα” του οργανωμένου καπιταλισμού συνέβησαν ”σημεία και τέρατα”!

Αυτό θα πρέπει να το συνειδητοποιήσουν άμεσα τόσο οι διοικήσεις των εισηγμένων, όσο και οι υπόλοιποι θεσμικοί παράγοντες.

Εκτός αν μέλημά μας είναι να ξεφτυλίσουμε τελείως την ”μετοχική ιδέα”, στην επίκληση της οποίας στηρίχθηκε θεωρητικά το ”μαύρο 1999”.

Οπότε βεβαιώς και θα επιστρέψουμε στη Σοφοκλέους του 1970 και του 1980.

Θα επανέλθουμε στο θέμα, λίαν... συντόμως.