Η αναφορά του προέδρου της Attica Bank Τ. Ρουμελιώτη, στην πρόσφατη τακτική γενική συνέλευση, ότι το ΤΧΣ θα βρεθεί με μετοχικό ποσοστό στην τράπεζα, ξάφνιασε πολλούς, μεταξύ των οποίων και τον Χαμαιλέοντα.
Με δεδομένο ότι η διοίκηση της τράπεζας δεν παρείχε περαιτέρω εξηγήσεις για την παραπάνω αναφορά, ψάξαμε και βρήκαμε το εξής: το αναμορφωμένο πλαίσιο που διέπει τη λειτουργία του Ταμείου προβλέπει ότι στην περίπτωση κατά την οποία φορέας της γενικής κυβέρνησης αποκτά ποσοστό υψηλότερο του 33% σε χρηματοπιστωτικό ίδρυμα, τα δικαιώματα ψήφου που αναλογούν στο υπερβάλλον ποσοστό μεταβιβάζονται στο ΤΧΣ, ενώ οι μετοχές παραμένουν στον φορέα.
Στην περίπτωση της Αttica Bank, ο ΕΦΚΑ είναι φορέας της γενικής κυβέρνησης και μετά την εξάσκηση του συνόλου των δικαιωμάτων του, κατά την πρόσφατη αύξηση κεφαλαίου που καλύφθηκε μερικώς (σ.σ. κατά 88,8 εκατ. ευρώ) βρέθηκε να κατέχει το 66,89% του μετοχικού κεφαλαίου της τράπεζας. Άρα ο πρόεδρος της Attica προανήγγειλε κάτι που είναι πολύ πιθανόν να συμβεί, αφορά, όμως, σε δικαιώματα ψήφου και όχι στην κυριότητα των μετοχών.
Με τα υφιστάμενα δεδομένα, ο ΕΦΚΑ θα πρέπει να μεταβιβάσει στο ΤΧΣ το 33,8% των δικαιωμάτων ψήφου επί μετοχών της Attica κυριότητάς του. Το παραπάνω ποσοστό ενδέχεται να μειωθεί στα επίπεδα του 12%, όπως προανήγγειλε ο πρόεδρος της τράπεζας, εφόσον στις 18 Ιουλίου η διακοπείσα γενική συνέλευση αποφασίσει νέα ΑΜΚ ως 60 εκατ. ευρώ, η οποία θα καλυφθεί πλήρως από στρατηγικό επενδυτή.
Αυτό, βέβαια, είναι ο τελευταίος «πονοκέφαλος» για την τράπεζα. Προέχει να βρει τα κεφάλαια, μέσω ΑΜΚ ή/και πώλησης του ομολόγου μειωμένης εξασφάλισης από την τελευταία τιτλοποίηση, για να προχωρήσει:
α) στην εξαγορά του συνόλου των προνομιούχων μετοχών Δημοσίου ύψους 100,2 εκατ. ευρώ, ώστε να μην αναγκαστεί να εκδώσει Tier II ομόλογο, με «τσουχτερό» επιτόκιο.
β) να έχει κεφαλαιακό απόθεμα για την επίπτωση (σ.σ σε βάθος πενταετίας) ύψους 78 εκατ. ευρώ στα εποπτικά κεφάλαια από την υιοθέτηση του IFRS 9.
Τέλος, απαιτείται να εμφανίσει επαναλαμβανόμενη κερδοφορία, ώστε, μεταξύ άλλων, να δικαιολογηθεί η ανακτησιμότητα του αναβαλλόμενου φόρου, που «ψήλωσε» κατά 31,87 εκατ. ευρώ από τη ζημία λόγω IFRS 9.