Ένα από τα μίνι σίριαλ, τα οποία έχουν απομείνει για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης, είναι το θέμα της νομικής κάλυψης, έναντι ποινικών και αστικών ευθυνών, όσων -τραπεζικών και κρατικών- υπαλλήλων υπογράφουν αναδιαρθρώσεις δανείων, με διαγραφή απαιτήσεων.
Η θέσπιση της νομικής κάλυψης αποτελεί «αγκάθι» στα προαπαιτούμενα καθώς η κυβέρνηση, ταλανιζόμενη από εσωτερικές αντιθέσεις, εισηγείται λύσεις που βρίσκουν κάθετα αντίθετους τους θεσμούς.
Για παράδειγμα, η πρόταση της κυβέρνησης να είναι υπό την κρίση του υπουργού Οικονομικών, κατόπιν εισήγησης της Τράπεζας της Ελλάδος, ποιες αναδιαρθρώσεις διενεργήθηκαν σωστά και ποιες όχι, προσέκρουσε στην άρνηση των εκπροσώπων των θεσμών, με το επιχείρημα ότι αποτελεί διαδικασία πλήρως ελεγχόμενη από την κυβέρνηση.
Όπως ακούμε, η κυβέρνηση προσανατολίζεται τώρα να προτείνει τη σύσταση τριμελούς επιτροπής (από εκπροσώπους ΥΠΟΙΚ, ΤτΕ και ΤΧΣ), η οποία θα είναι αρμόδια να διαπιστώνει το καλώς ή το κακώς έχειν των αναδιαρθρώσεων.
Παρότι οι θεσμοί αγνοούν την περίφημη σχετική ρήση Νίκου Βαμβακούλα, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα απορρίψουν και αυτή τη «φόρμουλα», εφόσον δεν διασφαλίζει ότι η διατύπωση γνώμης θα διενεργείται με αντικειμενικά κριτήρια.
Στόχος, άλλωστε, είναι να μπει ένα τέλος στο… κυνήγι μαγισσών, ώστε τα στελέχη τραπεζών, Ταμείων και εφοριών να υπογράφουν αναδιαρθρώσεις χωρίς φόβο ότι θα βρεθούν υπόδικοι.
ΥΓ: Έτσι όπως εξελίσσεται η υπόθεση, δημιουργείται ο κίνδυνος να εξαιρεθεί από τα προαπαιτούμενα της δεύτερης αξιολόγησης, λόγω αγεφύρωτων διαφορών. Εξέλιξη που δεν θα βοηθήσει, βέβαια, στην επίτευξη των στόχων για τη μείωση των κόκκινων δανείων.