Τι γίνεται τελικά με την υπόθεση της Προοδευτικής και γιατί αυτό το ενδιαφέρον σε μια περίοδο όπου το χρηματιστηριακό κλίμα κάθε άλλο παρά ελκυστικό είναι για deals και για ”οχήματα”;

Πρώτα απ’ όλα έχουμε το γνωστό ενδιαφέρον της Βιοτέρ της οποίας -όπως λέγεται- ο βασικός μέτοχος ελέγχει πλέον ποσοστό μεγαλύτερο από 5,2%, είτε με άμεσο τρόπο (μέσω της Βιοτέρ) είτε με έμμεσο.

Δεύτερον, την ίδια περίοδο η Προοδευτική συζητά με έναν από τους μεγάλους κατασκευαστικούς ομίλους, χωρίς φυσικά να μπορεί να προβλεφθεί το αποτέλεσμα αυτών των συζητήσεων.

Αποτελεί κοινό μυστικό ότι το βασικό ατού της Προοδευτικής δεν είναι το κατασκευαστικό έργο της. Παρά την κερδοφορία που εμφάνισε στο εννεάμηνο, το υπόλοιπο των ανεκτέλεστων συμβάσεων δεν μπορεί να θεωρηθεί μεγάλο, ενώ τα περιθώρια κέρδους στον κλάδο έχουν συρρικνωθεί στο ελάχιστο.

Υπό αυτές τις συνθήκες η συμμετοχή της Προοδευτικής στη Γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου αποτελεί την ουσία της διαπραγμάτευσης, καθώς θα εξασφαλίσει στον αγοραστή ένα πολύ σημαντικό έσοδο και μάλιστα για πολύ μεγάλο βάθος χρόνου.

Αντίθετα, στον τομέα των έργων, αυτά που θα εκτελεστούν μέσα στην τριετία 2008 - 2010 σχεδόν όλα έχουν ανατεθεί, ενώ από εκεί και μετά το κέντρο βάρους θα δοθεί στις εκτός Ελλάδος συμβάσεις.

Με τα αυτοχρηματοδοτούμενα έργα να αποτελούν λοιπόν το ”φιλέτο”, η Βιοτέρ θέλει τον έλεγχο της Προοδευτικής προκειμένου να αποκτήσει την πρώτη συμμετοχή της σε ένα τέτοιο project.

Και από την άλλη πλευρά, ο μεγάλος κατασκευαστικός όμιλος βολιδοσκόπησε την Προοδευτική επειδή επιθυμεί προφανώς να καρπωθεί συνέργιες, καθώς είναι πολύ πιθανόν να είναι ο ένας εκ των δύο που ήδη κατέχουν ποσοστό στη Γέφυρα.

Τέλος, υπάρχει και ένα ακόμα πλεονέκτημα στην όλη υπόθεση: Λόγω του πολυμετοχικού χαρακτήρα της Προοδευτικής δεν είναι απαραίτητο σε κάποιον να κατέχει περισσότερο από 30% - 35% των μετοχών προκειμένου να ελέγχει την εταιρία...