Ένα από τα αιτήματα που θέτει με κάθε ευκαιρία η ΔΕΗ, είναι αυτό του χαρακτηρισμού των λιγνιτικών μονάδων που προσφέρουν τηλεθέρμανση σε Πτολεμαΐδα Κοζάνη, Φλώρινα και Μεγαλόπολη, ως «μονάδων συμπαραγωγής Ηλεκτρισμού Θερμότητας», ώστε να εισπράττουν το επιπλέον έσοδο από το λογαριασμό ΑΠΕ αλλά και να έχουν «προτεραιότητα εισόδου» στην ημερήσια αγορά.
Το θέμα έθεσε εκ νέου στην Μόνιμη Επιτροπή της Βουλής, ο εκπρόσωπος της ΔΕH. Πιστεύουμε, πιο πολύ για να το ακούσει ο παριστάμενος υπουργός ώστε να πράξει τα δέοντα, παρά για οτιδήποτε άλλο.
Ωστόσο η απάντηση, αρκούντως τεκμηριωμένη (μεταξύ μας ούτε πληρωμένη να ήταν) ήρθε από τον θεσμικά αρμόδιο για το θέμα, δηλαδή το ΛΑΓΗΕ. Ο επικεφαλής του Λειτουργού της Αγοράς, υπενθύμισε στον εκπρόσωπο της ΔΕH, ότι για να χαρακτηριστεί μια μονάδα ηλεκτροπαραγωγής ως Μονάδα Συμπαραγωγής Ηλεκτρισμού Θερμότητας Υψηλής Απόδοσης και να εισπράττει επιπλέον αμοιβή, θα πρέπει να προφέρει εξοικονόμηση καυσίμου ίση ή μεγαλύτερη του 10%, εφόσον οι ίδιες ποσότητες ηλεκτρισμού και θερμότητας παρήγοντο ξεχωριστά.
Μάλιστα όπως είπε, ο ΛΑΓΗΕ έχει εγκαταστήσει πιστοποιημένες διατάξεις μέτρησης παραγόμενου ηλεκτρισμού και θερμότητας, όπως και κατανάλωσης καυσίμου στις μονάδες συμπαραγωγής, ενώ έχει επεξεργαστεί και εφαρμόζει ειδικό τύπο για την αμοιβή των μονάδων. Πράγματα που θεωρητικά θα έπρεπε να γνωρίζει η ΔΕH.
Το... «κλου» όμως ήρθε στη συνέχεια. Όπως είπε ο ίδιος, με επενδύσεις περίπου 20 εκατομμυρίων η ΔΕH θα μπορούσε να τροποποιήσει τις μονάδες που προσφέρουν τηλεθέρμανση, ώστε να αποκτήσουν τα χαρακτηριστικά μονάδων συμπαραγωγής. Μάλιστα η ΔΕH θα «έπαιρνε πίσω» τα λεφτά της σε 2-2,5 χρόνια. Μιλάμε δηλαδή για (εγγυημένες) αποδόσεις της τάξης του.... 40-50%.
Με λίγα λόγια, η μόνιμη δικαιολογία ότι για το χάλι της μονίμως «αδικημένης» ΔΕH φταίει η κακή Ευρωπαϊκή Ένωση, το ντόπιο και ξένο «διαπλεκόμενο κατεστημένο» κ.λπ., που συνηθίζουν να προβάλλουν οι κατά καιρούς διοικήσεις της ΔΕH, συνεπικυρούμενες από τα κόμματα, (όταν αυτά βρίσκονται στην αντιπολίτευση), σιγά –σιγά ξεθωριάζει. Χάνει την αξία της.
Τα «καρφιά» για τη διαχρονική αναποτελεσματικότητα και πληθαίνουν και δεν είναι πια «μονόπατα»...