Με αφορμή το επικείμενο ναυάγιο πώλησης του ΔΕΣΦΑ στην αζέρικη Socar, γνώστης του θέματος, έκανε μια σειρά από παρατηρήσεις, εκφράζοντας ταυτόχρονα την απογοήτευσή του για την «ελαφρότητα» με την οποία αντιμετώπισαν την υπόθεση οι κυβερνήσεις από το 2012 και μετά.
Με δεδομένο ότι η «ρήξη» Σκουρλέτη – Αζέρων, προέκυψε από την αλλαγή των παραμέτρων που προσδιορίζουν την αξία της ρυθμιζόμενης περιουσιακής βάσης του ΔΕΣΦΑ, άρα και τις αποδόσεις του επενδυμένου κεφαλαίου, παρατηρεί ότι ο Κανονισμός τιμολόγησης των υπηρεσιών του ΔΕΣΦΑ, διακρίνεται από σοβαρές ελλείψεις κυρίως ως προς την προστασία των καταναλωτών από μεγάλες αυξήσεις.
Θα έπρεπε δηλαδή κανονικά να προβλέπει «κόφτες» ώστε να περιορίζονται υπέρμετρες αυξήσεις που προκύπτουν από συγκυριακές συνθήκες στην αγορά.
Ωστόσο, όπως φάνηκε, ο ισχύον Κανονισμός δεν έχει καμία παρόμοια πρόβλεψη και μάλλον λειτουργούσε μονομερώς υπέρ του μετόχου του ΔΕΣΦΑ. Έτσι η εφαρμογή των διατάξεων του, είχε ως αποτέλεσμα τα τέλη χρήσης με τα οποία τιμολογεί ο ΔΕΣΦΑ τις υπηρεσίες του και τα οποία μεταφέρονται ατόφια στην τελική τιμή του φυσικού αερίου και άρα στον τελικό καταναλωτή (από κατοικίες μέχρι βιομηχανίες), θα έπρεπε να αυξηθούν κατά 68%.
Αυτή η πρωτάκουστη αύξηση, που τυπικά θα ίσχυε για την τριετία 2016-2018, θα σήμαινε κατά τον συνομιλητή μας, ανατίμηση από την 1ηΙανουαρίου της τιμής λιανικής του φυσικού αερίου κατά 15%. Επιπλέον, θα προκαλούσε ευρύτερες αλυσιδωτές αρνητικές επιπτώσεις, αφού η αύξηση της τελικής τιμής θα σήμαινε απώλεια ανταγωνιστικότητας και αγορών για την εγχώρια βιομηχανία, κλείσιμο γραμμών παραγωγής, και εν τέλει μείωση της κατανάλωσης, που θα κατέληγε και πάλι σε επόμενη αύξηση των τελών μετά από μια τριετία.
Τα παραπάνω δικαιολογούν εν πολλοίς την αντίδραση του αρμόδιου υπουργού Πάνου Σκουρλέτη, έστω και αν πίσω από αυτή ξηλώνεται ακόμη περισσότερο η αξιοπιστία της χώρας, έστω και αν υποκρύπτεται η «απέχθειά» του σε κάθε μορφή ιδιωτικοποίησης.
Βέβαια τι είδους ιδιωτικοποίηση είναι αυτή όταν αγοραστής είναι ένα άλλο Κράτος, καθώς εν προκειμένω η Socar είναι 100% κρατική εταιρεία απολύτως ελεγχόμενη από τον Ιλχάμ Αλίγιεφ της γνωστής δυναστείας των προέδρων του Αζερμπαιτζάν.
Όσο για τη συνέχεια, ας τα βρουν όσοι τα "κανόνισαν" για να ολοκληρωθεί η συναλλαγή.