Τώρα που έστω και στο παρά πέντε μπήκε σε μια σειρά, έστω μερικώς, η υπόθεση της Ιnternational Life, σε ό,τι αφορά τουλάχιστον στον κλάδο Ζωής (μετά το deal με την Εθνική Ασφαλιστική), θα πρέπει να δούμε πώς η υπόθεση έφτασε οριακά στο σημείο να υπάρξει δεύτερο μεγάλο κρούσμα, αντίστοιχο με την πολύκροτη υπόθεση Ασπίς, σε ό,τι αφορά στα συμφέροντα των ασφαλισμένων.
Και λέμε μεγάλο κρούσμα διότι ακόμη και τώρα ένα μέρος των συμβολαίων Ζωής της εταιρίας παραμένει εκτός του deal με την Εθνική και όπως δείχνουν τα πράγματα, θα καταλήξει στο Εγγυητικό Κεφάλαιο.
Παράγοντες της αγοράς χρεώνουν στην οικογένεια Μπράβου σημαντικά λάθη, είτε αυτά αφορούν στις εξαγορές που έκαναν (Universal Life και ING Γενικών Ασφαλειών), είτε στην έλλειψη υποδομών και τεχνογνωσίας, είτε υψηλά έξοδα και πλημμελή διαχείριση.
Πέραν αυτών βέβαια υπήρχαν και αντικειμενικοί παράγοντες όπως το κούρεμα των ομολόγων, η δυσμενής οικονομική συγκυρία και η μείωση στις αξίες των ακινήτων του επενδυτικού χαρτοφυλακίου.
Ατυχής συνολικά ήταν και η συγκυρία στην οποία υποχρεώθηκαν να ψάξουν για επενδυτές προκειμένου να ενισχυθούν τα κεφάλαια της εταιρίας. Οι πληροφορίες από πηγές προσκείμενες στην εταιρία λένε σχετικά ότι εκεί προς τα τέλη του 2014 υπήρξαν κάποιοι «ενδιαφερόμενοι», οι οποίοι όμως αποσύρθηκαν στη συνέχεια επικαλούμενοι το country risk των εκλογών και μια πιθανή σύγκρουση με την Ευρώπη.
Ένα από τα «σωστά» που φαίνεται να έκαναν πάντως οι ιδιοκτήτες ήταν ότι έστω και με μεγάλη καθυστέρηση, αποφάσισαν να βάλουν στην εταιρία κάποιους ανθρώπους με τεχνογνωσία, προκειμένου να βγουν από τη δύσκολη θέση και να αποφύγουν τα... χειρότερα.
Ανάμεσά τους ο Γιάννης Φoυρλής, στέλεχος με εμπειρία στον χώρο και επαφές εντός κι εκτός Ελλάδος, ο οποίος πέρασε από την Alpha Trust στην International Life αναλαμβάνοντας για ένα διάστημα τη θέση του Γενικού Διευθυντή, προκειμένου να αναδιοργανώσει το λειτουργικό μέρος κι εν συνεχεία ανέλαβε μη εκτελεστική θέση στο ΔΣ.
Μαζί με άλλα στελέχη της International όπως ο Chief Risk Officer Νίκος Φασούλης και ο υπεύθυνος αναλογιστικού Χρήστος Γεωργίου, είχαν σημαντικό ρόλο στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων με την Εθνική Ασφαλιστική, που σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, αν μετρήσουμε από την αρχή μέχρι την ολοκλήρωσή τους κράτησαν σχεδόν... δύο χρόνια!
Καθοριστικός βέβαια αποδείχτηκε τελικά εκ των πραγμάτων ο ρόλος του επιτρόπου Γιάννη Περιστέρη, ο οποίος μετά την ανάληψη των καθηκόντων του είχε και τον πρώτο λόγο από την πλευρά της ασφαλιστικής, στην υλοποίηση του deal με την Εθνική.
Πάντως το ότι οι διάφορες διαπραγματεύσεις «διάσωσης» κράτησαν τελικά περίπου δύο χρόνια, μέχρι να βρεθεί λύση, παρά το γεγονός ότι αυτά τα χρόνια δεν ήταν «συνηθισμένα» (αλλαγή κυβέρνησης, σκληρή διαπραγμάτευση, capital controls κ.α.) κι ότι η περίπτωση είχε προφανώς τις... δυσκολίες της, αποτελεί κατά την άποψη της στήλης σύμπτωμα των εγγενών αδυναμιών της ελληνικής πραγματικότητας.
Γιατί, ως γνωστόν, όπου υπάρχει πρόβλημα, αυτό με τον χρόνο... μεγεθύνεται, αν δεν αντιμετωπιστεί!
Κάτι που συνέβη βεβαίως στον απόλυτο βαθμό με την περίπτωση της Ασπίδας, που είχε προηγηθεί.