Στα έντυπα που «κινδυνολόγησαν» σχετικά με το κυβερνητικό σχέδιο για τον ΑΔΜΗΕ, απέδωσε ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Πάνος Σκουρλέτης, την καταβαράθρωση της μετοχής της ΔΕΗ.
Στη συνέντευξη που έδωσε στην εβδομαδιαία εφημερίδα Εποχή και στον Παύλο Κλαυδιανό, στην ερώτηση για ποιους λόγους το Χρηματιστήριο δεν «κατάλαβε» τις θετικές επιπτώσεις του δικής του έμπνευσης σχέδιο, απάντησε επί λέξει: «Μα πώς να μην αντιδράσει έτσι; Οι συμμετέχοντες στο χρηματιστήριο είναι αναγνώστες των εντύπων που κινδυνολόγησαν».
Πάλι καλά. Γιατί, έτσι όπως το λέει ο υπουργός, θα μπορούσε να κατατεθεί και μια αγωγή σε βάρος των εντύπων για αποζημίωση, λόγω της συμβολής τους στη μείωση της αξίας της ΔΕH!
Ας αφήσουμε όμως τις πλάκες. Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά, όχι για άλλο λόγο, αλλά επειδή ο πολιτικός υπεύθυνος για τη ΔΕH δείχνει να παραγνωρίζει τις επιπτώσεις που έχει σε μια εισηγμένη επιχείρηση, η απομείωση της αξίας της λόγω μεταβίβασης περιουσιακού της στοιχείου. Ό,τι δηλαδή «μετρούν» και αποτιμούν οι θεσμικοί επενδυτές που συμμετέχουν στο μετοχικό κεφάλαιο της ΔΕH, με ποσοστό πάνω από 20%.
Έτσι, εκπρόσωποι επενδυτικών funds που έχουν μικρότερες ή μεγαλύτερες θέσεις στη ΔΕH, στο πρόσφατο 17ο New York Capital Link Forum, μεταξύ των ελληνικών εταιρειών που συμμετείχαν, εστίασαν το ενδιαφέρον τους κυρίως στον πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της ΔΕH Μανώλη Παναγιωτάκη.
Οι ερωτήσεις που του ετέθησαν αφορούσαν το πώς σχεδιάζει η διοίκηση να αντιμετωπίσει δύο βασικά θέματα. Την «πώληση» στο Ελληνικό Δημόσιο του περιουσιακού στοιχείου που λέγεται ΑΔΜΗΕ και τη μείωση του μεριδίου της ΔΕH στη λιανική και που σύμφωνα με το μνημόνιο που υπέγραψε η παρούσα κυβέρνηση, θα πρέπει να περιοριστεί στο 50% μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια.
Με την «πώληση» του ΑΔΜΗΕ, η ΔΕH αποξενώνεται από το δεύτερο σε σπουδαιότητα περιουσιακό στοιχείο μετά τις μονάδες παραγωγής, όπως και από τη θυγατρική που προσφέρει το 24% (2014) του EBITDA. Με τη μείωση του μεριδίου λιανικής στο 50%, η ΔΕΗ χάνει σημαντικό μέρος της ρευστότητας.
Εάν δε ληφθεί υπόψη και το βάρος που προκαλούν οι ανεξόφλητοι λογαριασμοί (άνω των 2 δισ. ευρώ), τότε η εικόνα γίνεται εφιαλτική.