Λέει πολλά η ανακοίνωση του Παναγιώτη Λαφαζάνη για τη συνάντηση με τον Walter Peeraer διευθύνοντα σύμβουλο της Fluxys (που είναι ο αντίστοιχος ΔΕΣΦΑ του Βελγίου), όπως ότι εκτιμά ιδιαίτερα την εν γένει δραστηριότητά του όσο και τη συμμετοχή του στον αγωγό ΤΑΡ.Ωστόσο κατά την άποψη του ΧΑΜ, το κύριο θέμα της συνάντησης δεν μπορεί να ήταν άλλο από τη συμμετοχή της Fluxys στο μετοχικό κεφάλαιο του ΔΕΣΦΑ.
Ο «έρωτας» των Βέλγων για τις ενεργειακές υποδομές στη ΝΑ. Ευρώπη είναι γνωστός. Αποδεικνύεται με τη συμμετοχή της εταιρίας ELIA που είναι ο διαχειριστής του ηλεκτρικού δικτύου της χώρας, στο διαγωνισμό για την πώληση του ΑΔΜΗΕ, με τη συμμετοχή επίσης της Fluxys στον αγωγό ΤΑΡ, αλλά και με τη συμφωνία συνεργασίας της ίδιας εταιρίας με το ΔΕΣΦΑ, η οποία υπεγράφη στο τέλος του 2014.
Ειδικότερα όμως για την περίπτωση του ΔΕΣΦΑ, η Fluxys μπορεί, και θέλει, λέμε εμείς, να αποτελέσει τον καταλύτη για την απεμπλοκή της μεταβίβασης της εταιρίας και την είσπραξη από το Δημόσιο και τα ΕΛ.ΠΕ. των 400 εκατομμυρίων που είναι το συμφωνημένο τίμημα.
Πληροφορίες που έχει ο ΧΑΜ αναφέρουν ότι η βελγική εταιρία ενδιαφέρεται για τη μειοψηφική συμμετοχή, έως και για την εξαγορά όλου του ποσοστού των μετοχών του ΔΕΣΦΑ που συμφώνησε η αζέρικη Socar, που είναι το 66%.
Μάλιστα οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι οι Βέλγοι και οι Αζέροι βρίσκονται σε συζητήσεις για το θέμα. Η Socar δείχνει να κουράστηκε περιμένοντας το πράσινο φως από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ενώ από την άλλη, λόγω πτώσης των τιμών πετρελαίου και αερίου, η ρευστότητά της δεν διέρχεται την καλύτερη περίοδο.
Άρα η μεταβίβαση της συμφωνίας Ελληνικού Δημοσίου – Socar σε έναν τρίτο, στη Fluxys εν προκειμένω, θα μπορούσε να προσφέρει στην κρατική εταιρία του Αζερμπαϊτζάν ένα έσοδο, ενώ θα την απάλλασσε και από την καταβολή του τιμήματος.
Πάντως για την ελληνική πλευρά που θα πρέπει να δώσει τη συγκατάθεσή της για παρόμοια μεταβίβαση, καλό είναι να ξέρει μερικά επιπλέον πράγματα.
Μπορεί μεν η βελγική εταιρία να ελέγχεται μετοχικά από το βελγικό δημόσιο, δημοτικές επιχειρήσεις διανομής αερίου και ασφαλιστικά ταμεία, δηλαδή θεωρητικά δεν εμφανίζεται ως ιδιωτική κερδοσκοπική εταιρία, ωστόσο είναι εισηγμένη στο χρηματιστήριο, στο μετοχικό της κεφάλαιο συμμετέχει το μάνατζμέντ της, ενώ τη χρυσή μετοχή κατέχει το βελγικό δημόσιο.
Άρα το μάνατζμεντ της εταιρίας που λειτουργεί με απολύτως ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια έχει πολλούς λόγους να ενδιαφέρεται για την όσο το δυνατόν υψηλότερη απόδοση των επενδυμένων κεφαλαίων.
Βεβαίως θα πει κανείς ότι οι αποδόσεις επί των επενδυμένων κεφαλαίων και η ανάκτηση των λειτουργικών δαπανών του ΔΕΣΦΑ είναι μεγέθη οριζόμενα από τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας.
Ακριβώς για αυτόν το λόγο όταν πίσω από το Διαχειριστή ενός φυσικού μονοπωλίου βρίσκεται ένα κράτος και ένα μάνατζμεντ που ενδιαφέρεται για μεγέθυνση της κερδοφορίας σε βάρος των καταναλωτών ο Ρυθμιστής θα πρέπει να έχει το ανάλογο κύρος να βάζει φρένο.