Μεταξύ μας, και οποιοσδήποτε άλλος αν ήταν στη θέση του Ζερβού με την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα σε ό,τι αφορά τη ρευστότητα θα έψαχνε αφορμή για να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια.
Αν αφήσουμε κατά μέρος τα διαχρονικά προβλήματα της Επιχείρησης, όπως κόστος, προβληματική παραγωγή λιγνίτη, υψηλός δανεισμός, και μόνο το γεγονός ότι οι ανεξόφλητοι λογαριασμοί καταναλωτών προς τη ΔΕΗ πλησιάζουν πλέον επικίνδυνα τα 2 δισεκατομμύρια ευρώ, για τα οποία στο μεγαλύτερο βαθμό δεν ευθύνεται η ΔΕΗ, αποτελεί ένα σοβαρό λόγο να πει κανείς «απελθέτω απ' εμού το ποτήριον τούτο».
Όπως μαθαίνουμε, τον Ιανουάριο, μήνα καθαρά προεκλογικό, το ύψος των ανεξόφλητων λογαριασμών αυξήθηκε 38 εκατομμύρια, με το 90% του πόσου αυτού να αφορά οικιακούς πελάτες.
Όπως δε εκτιμούν οι γνωρίζοντες, η προεκλογική υπόσχεση του κόμματος που κυβερνά ότι σε κανένα δεν πρόκειται να κοπεί το ηλεκτρικό, ότι θα δίνεται δωρεάν ρεύμα κ.λπ. συνέβαλε στην αύξηση των ανεξόφλητων λογαριασμών και στην αναζωογόνηση του κινήματος "δεν πληρώνω".
Η εξέλιξη αυτή προκαλεί αλυσιδωτά προβλήματα στην Επιχείρηση.
Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι το ποσό που εμφανίζεται ως τζίρος της ΔΕΗ είναι εικονικό σε μεγάλο βαθμό, αφού πλέον σε ποσοστό 40% αντιστοιχεί σε απαιτήσεις, μέρος των οποίων δεν πρόκειται να εισπραχθεί.
Τέλος, θα είχε ενδιαφέρον να έχουμε νεότερα για το πώς πάει η διαδικασία πρόσληψης δικηγορικών γραφείων και η ενεργοποίησή τους στην είσπραξη οφειλών από μεσαίους και μεγάλους οφειλέτες.