Ολοένα και περισσότερο... στριμωγμένη εμφανίζεται η διοίκηση της Τράπεζας Κύπρου, από την ”πολιορκία” της Marfin Popular Bank.

Δεν τους έφταναν οι απανωτές καυτές πατάτες του τελευταίου διαστήματος (όπως το φιάσκο με την Εμπορική και οι μυστικές ”παρά λίγο συμφωνίες” με την Πειραιώς (για τις οποίες τίποτα δεν ήξεραν βέβαια οι μέτοχοι), τους ήρθαν και οι άκρως ενδιαφέρουσες αναφορές του κ. Χριστοδούλου που έσφαζαν με το... βαμβάκι.

Ο απερχόμενος διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου είπε ότι ”οι τράπεζες ανήκουν στους μετόχους τους” (σ.σ. και όχι στα διοικητικά συμβούλια -δεν το είπε αυτό, αλλά ήταν… σαν να το είπε), ενώ ατυχώς για τη διοίκηση της Τράπεζας Κύπρου απέφυγε να σταθεί αρνητικός απέναντι στο ενδεχόμενο μιας συγχώνευσης μεταξύ Κύπρου και MPB!

Και αυτό είναι πολύ σημαντικό καθώς ουδείς στην Κύπρο αμφιβάλλει είτε για τις τραπεζικές και οικονομικές γνώσεις, είτε για τον πατριωτισμό και το ”εθνικό φρόνημα” του κ. Χριστοδούλου.

Οπότε αποδυναμώνεται η ρητορική της διοίκησης της Κύπρου περί ”εθνικών λόγων προστασίας της” από οποιαδήποτε κίνηση συνένωσης δυνάμεων (σ.σ. προφανώς η Πειραιώς θεωρήθηκε αμιγώς... κυπριακή τράπεζα για όσο διάστημα υπήρχαν οι μυστικές διαπραγματεύσεις για συνένωση μαζί της).

Βεβαίως, το τελευταίο που θα ήθελε το πολυάριθμο (18μελές!) διοικητικό συμβούλιο της Τράπεζας Κύπρου είναι να αποφασίσουν οι… μέτοχοι, γι’ αυτό άλλωστε και συστηματικά απoρίπτει χωρίς καν να εξετάσει, έστω ”και για τα μάτια του κόσμου”, κάθε νύξη συνεργασίας με την MPB.

Ούτε σκέψη, βεβαίως, να τεθεί το θέμα ενώπιον των μετόχων και να εισηγηθεί και την άποψή της η διοίκηση, παρά τις μακροσκελείς αναφορές σε θέματα εταιρικής διακυβέρνησης που κάνει η διοίκηση της τράπεζας στο ετήσιο δελτίο για το 2006.

Mόνο που η MPB είναι και μέτοχος της Τράπεζας Κύπρου, και μάλιστα ο μεγαλύτερος.

Στην πράξη, λοιπόν, η τοποθέτηση του θέματος ενώπιον των μετόχων one way or another (που λένε και οι… Αγγλοσάξονες) είναι απλώς θέμα χρόνου.