Το ζήτημα της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης ελάχιστα απασχολεί στις μέρες μας το ευρύ κοινό και επίσης αφήνει αδιάφορη την πλειονότητα τόσο των επενδυτών, όσο και των ίδιων των επιχειρηματιών. «Μη μου τους κύκλους τάραττε», με λίγα λόγια.
Αντίληψη των πολλών είναι πως το θέμα έχει να κάνει με διάφορες δημοσιοσχετίστικες κινήσεις ορισμένων εταιρειών που κυρίως θέλουν να εντυπωσιάσουν το... πόπολο, ή να θολώσουν τα νερά, την ίδια ώρα που ρυπαίνουν το περιβάλλον, ή που εκμεταλλεύονται το δημόσιο, μέσω του συστήματος προμηθειών.
Αν και υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις, η ουσία είναι πολύ διαφορετική. Άλλωστε, δεκάδες μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις (αλλά και αρκετές μικρότερες) κάνουν εδώ και κάποια χρόνια σπουδαία δουλειά στο συγκεκριμένο κομμάτι. Και δεν είναι τυχαίο ότι συγκαταλέγονται στις πλέον ανταγωνιστικές, λειτουργώντας όπως... τα παιδιά των φρονίμων.
Χαρακτηριστική επίσης ήταν η θέση του κ. Μάρκου Λουκογιαννάκη (στελέχους του ΣΕΒ) στο χθεσινό συνέδριο που διοργάνωσε το Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο ότι «η Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη δεν είναι σήμερα επιλογή για τις επιχειρήσεις, αλλά core business (βασική δραστηριότητα)».
Το θέμα, μάλιστα, έχει πάρει πολύ πιο σοβαρές διαστάσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο, μετά και την πρόσφατη Κοινοτική Οδηγία, που όχι μόνο αναδεικνύει το θεσμό, αλλά δρομολογεί και τις διαδικασίες για τον τρόπο με τον οποίο θα ανακοινώνονται οι δράσεις κοινωνικής ευθύνης, έτσι ώστε... κάθε ενδεχόμενος κατεργάρης να πηγαίνει στον πάγκο του.