Ως γνωστόν, οι επικεφαλής των Δημόσιων Οργανισμών αλλάζουν με τέτοια συχνότητα, λες και η χώρα ταλανίζεται από κυβερνητική αστάθεια. Μόνον που κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, καθώς, απλώς, αλλάζουν οι υπουργοί της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ.

Ε, όταν λοιπόν οι υπουργοί αλλάξουν πόστο, αλλάζουν όλα και στους οργανισμούς που εποπτεύουν. Όμως, μετά τον τελευταίο ανασχηματισμό, οι αλλαγές στον ευρύτερο χώρο των ΔΕΚΟ του υπουργείου ανάπτυξης έχουν πάρει μία άλλη διάσταση.

Οι άνθρωποι του Σημίτη στη ΔΕΗ (βλέπε ΟΠΕΚ - Ομιλος Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Κοινωνίας) δεν πειράχθηκαν, ενώ οι άνθρωποι της Βάσως στα ΕΛΠΕ ξηλώθηκαν και αντικαταστάθηκαν με ανθρώπους φίλα προσκείμενους στον Άκη Τσοχατζόπουλο.

Μπορεί όμως να μην πειράχθηκαν οι φιλοσημιτικοί στην κορυφή της ΔΕΗ, αλλά από εκεί και κάτω φαίνεται να γίνεται χαμός...

Οι αλλαγές προσώπων, θυμίζουν κυριολεκτικά το 1981, καθώς συνδικαλιστές (της τάσης Ακη) με ισχνή γνώση στοιχειωδών οικονομικών αναλαμβάνουν σημαντικά πόστα, κυρίως σε θυγατρικές εταιρίες και απολαμβάνουν πολυτελή προνόμια, χωρίς να... πολυ- ασκούν και τα καθήκοντά τους.

Όχι διότι δεν έχουν τις απαραίτητες γνώσεις, αλλά διότι έχουν άλλες δουλειές, κυρίως κομματικές.

Αρκετοί μάλιστα, έλκουν την καταγωγή τους και από την εκλογική περιφέρεια του Ακη, δηλ. τη Θεσσαλονίκη, οπότε στις συμβάσεις προβλέπεται όχι μόνον η κάλυψη των εξόδων για την παραμονή των στελεχών αυτών στην Αθήνα, αλλά και για τις συχνές επιστροφές τους στις οικογενειακές τους εστίες.

Όσο για τα μεγαλο- μεσαία στελέχη που διοικούσαν πριν τους οργανισμούς αυτούς και ανήκαν, είτε στο περιβάλλον του Βερελή, είτε της Βάσως, περνούν απλώς στο... ψυγείο. Κάτι σαν να αλλάζει η κυβέρνηση, δηλαδή...