Καθώς πλησιάζουμε προς το τέλος του έτους, όλο και περισσότερο ακούγονται τα σενάρια τα οποία θέλουν εισηγμένες εταιρίες να προχωρούν σε ”γυρίσματα” μετοχών που διαθέτουν, προκειμένου να αυξήσουν την κερδοφορία τους.

Mε βάση μάλιστα αυτά τα σενάρια, δεν είναι λίγοι εκείνοι που σπεύδουν να αγοράσουν μετοχές συγκεκριμένων εταιριών.

Από τη θεωρία όμως μέχρι την πράξη, η απόσταση είναι μεγάλη. Και οι συντηρητικότεροι παράγοντες της αγοράς προειδοποιούν ότι τα φετινά ”γυρίσματα” δεν θα είναι μεγάλα, ούτε θα αφορούν σε πολλές εταιρίες.

Πρώτα απ’ όλα, γιατί οι τράπεζες και πολλές άλλες εταιρίες υψηλής και μέσης κεφαλαιοποίησης πάνε πολύ καλά από μόνες τους και δεν έχουν ανάγκη τέτοιων μεθόδων, προκειμένου να δημοσιεύσουν υψηλή κερδοφορία.

Δεύτερον, γιατί η χρηματιστηριακή αγορά ”δεν τσιμπάει” πλέον σε τέτοιες κινήσεις, ιδίως σε μετοχές όπου οι ξένοι θεσμικοί έχουν ένα ”κρίσιμο” ποσοστό συμμετοχής.

Και τέλος, γιατί τα Δ.Λ.Π. επιτρέπουν για ένα μεγάλο τμήμα των χρεογράφων μιας εταιρίας (σ’ αυτά που είναι καταχωρισμένα στην κατηγορία ”προς ρευστοποίηση”) να επηρεάζεται η κερδοφορία μιας εταιρίας μόνο και μόνο λόγω της υπεραξίας, χωρίς να είναι απαραίτητη η πώληση μετοχών.

Αντίθετα, σε άλλες δύο κατηγορίες χαρτοφυλακίου (σε αυτές που υπερβαίνουν το 20% μιας άλλης εταιρίας και τοποθετούνται στο πάγιο ενεργητικό και σ’ εκείνες που υπολείπονται του 20%, αλλά θεωρούνται μακροπρόθεσμου χαρακτήρα) οι υπεραξίες μπορεί μεν να ενισχύουν τα ίδια κεφάλαια, χωρίς όμως να επηρεάζουν το ύψος της κερδοφορίας.