Βιάζονται κάποιοι να κλείσει άρον-άρον η διαπραγμάτευση της ΔΕΠΑ με την Gazprom για την τιμή του φυσικού αερίου και μάλιστα υπήρξαν και «διαρροές» ότι το αμέσως επόμενο διάστημα θα υπάρξουν ανακοινώσεις που θα «ικανοποιούν» την ελληνική πλευρά.
Ο ΧΑΜ το έψαξε λίγο το θέμα και διαπίστωσε τα παρακάτω ανατριχιαστικά, τα οποία αλίμονο και αν δεχτεί να υπογράψει Έλληνας πολιτικός ή τεχνοκράτης.
Πρώτο και σημαντικό. Οι Ρώσοι προσφέρουν μείωση τιμής της τάξης του 12-13%, όταν σε άλλους Eυρωπαίους πελάτες τους μείωσαν την τιμή, και μάλιστα αναδρομικά, κατά 30%.
Δεύτερο και σημαντικότερο. Οι Ρώσοι αρνούνται να αλλάξουν τη φόρμουλα υπολογισμού της τιμής. Σε αντίθεση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, τα προϊόντα πετρελαίου διατηρούν πλήρως τη βαρύτητά τους στη φόρμουλα με την οποία θα αγοράζει η ΔΕΠΑ. Αν μάλιστα σκεφτεί κανείς ότι οι τάσεις στις διεθνείς τιμές του ντίζελ και του μαζούτ είναι ανοδικές, τότε η έκπτωση του 12% ροκανίζεται και περιορίζεται σε ακόμη μικρότερο ποσοστό.
Τρίτο και καταστροφικό. Οι Ρώσοι(;) προτείνουν σημαντικό μέρος της ποσότητας του αερίου της Gazprom να πωλείται απευθείας σε μεγάλο καταναλωτή (λέγε με ΔΕΗ) με ενδιάμεσο τη θυγατρική τους στην Ελλάδα Προμηθέας Γκαζ. Επιχειρηματίας που σχετίζεται με την τελευταία, όπως είναι γνωστό, προχώρησε στην ίδρυση μικτής εταιρείας με τη ΔΕΗ, αν αυτό λέει σε κάποιους κάτι.
Το «σατανικό» στη σύλληψη» της πρότασης είναι ότι μέσω μιας διακρατικής σύμβασης Ελλάδας-Ρωσίας θα εμφανίζεται η ελληνική αγορά φυσικού αερίου ως να έχει ανοίξει. Ότι δηλαδή ακόμη ένας παίκτης, η ΔΕΗ εν προκειμένω, εισέρχεται στην προμήθεια, αφού θα μπορεί μέρος της ποσότητας αυτής να πουλά σε τρίτους. Στην πραγματικότητα ωστόσο, η αγορά θα παραμένει δεσμευμένη στο ρωσικό αέριο για τις ίδιες ακριβώς ποσότητες, χωρίς καμία ουσιαστική αλλαγή και μάλιστα με «καπελωμένες» τιμές.
Ο ΧΑΜ δεν βάζει το χέρι του στη φωτιά ότι έτσι ακριβώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. Ξέρει όμως ότι έτσι ετοιμάζονται. Τώρα το αν οι εμπνευστές τους θα αντέξουν στην κατακραυγή της επιχειρηματικής κοινότητας και της κοινωνίας στην πολιτική κριτική και στον έλεγχο των κοινοτικών και ρυθμιστικών οργάνων αυτό είναι άλλο ζήτημα...