Η ΚΡΗΤΗ ΚΑΙ ΤΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΡΑ ΣΕΙΣΜΟΥ. Μετά τον πρόσφατο σεισμό στην Κρήτη, ξεκίνησαν για μια ακόμη φορά οι συζητήσεις για το πόσο μεγάλη είναι η ανάγκη για την ασφάλιση των ακινήτων έναντι σεισμού, ακόμη και σε περιόδους κρίσης όπως η τρέχουσα.
Δεν ήταν λίγες οι ασφαλιστές που έσπευσαν να προωθήσουν τα σχετικά προϊόντα. Και σε ότι αφορά το κόστος των σχετικών προγραμμάτων, ενδεικτικό το σλόγκαν γνωστής ασφαλιστικής εταιρείας: «κοστίζει πιο φτηνά, απ' ότι νομίζετε».
ΤΟ ΡΑΛΙ ΤΟΥ ΟΤΕ ΚΑΙ ΤΟ GRECOVERY. Λίγο πάνω από το ένα ευρώ διαπραγματευόταν η μετοχή του ΟΤΕ τον Ιούνιο του 2012 (εκλογική περίοδος), λίγο πάνω από τα... εννέα ευρώ βρίσκεται σήμερα!
Παρόλα αυτά, οι αναλυτές διστάζουν να προτείνουν «πώληση» της μετοχής, καθώς στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα, ο κίνδυνος της χώρας έχει περιοριστεί δραστικά και επιπλέον ο κίνδυνος χρηματοδότησης του Οργανισμού έχει εξανεμιστεί (καθαρό χρέος προς EBITDA μόλις στο 1,2 εκτιμά για φέτος η UBS).
Και αν η εγχώρια τηλεπικοινωνιακή αγορά υποχωρεί επηρεασμένη από την κρίση, η κερδοφορία του ΟΤΕ ανθίσταται σθεναρά εξ' αιτίας των πολιτικών περικοπών κόστους που εφαρμόζει. Μάλιστα, από το 2014 λέγεται πως θα αρχίσει και πάλι να διανέμει μέρισμα (0,10 ευρώ το 2014, 0,34 ευρώ το 2015 προβλέπει και πάλι η UBS).
Συνολικά, ο γνωστός ελβετικός οίκος τηρεί «ουδέτερη στάση» για τη μετοχή του ΟΤΕ, υποστηρίζοντας πως η τιμή της θα επηρεαστεί σε υψηλό βαθμό από το κατά πόσο θα μπορέσει να ανακάμψει η ελληνική οικονομία.
ΤΙ ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙ Η ΚΙΝΗΣΗ ΣΑΡΑΝΤΗ. Η κίνηση του ομίλου Σαράντη να μεταφέρει μια μονάδα παραγωγής του από τη Ρουμανία στα Οινόφυτα, προφανώς δεν θα σώσει την ελληνική οικονομία. Άλλωστε, το ύψος της όλης επένδυσης είναι σχετικά περιορισμένο (ένα εκατομμύριο ευρώ) και οι νέες θέσεις εργασίας μόλις είκοσι (στο 1,5 εκατομμύριο ο εκτιμώμενος αριθμός των ανέργων).
Ωστόσο, δείχνει μια αλλαγή τάσης που θα μπορούσε να συνεχιστεί και στο μέλλον και που πολύ πιθανόν να βρει μιμητές και άλλους επιχειρηματικούς ομίλους που έχουν παραγωγική παρουσία στο εξωτερικό.
Αναμφίβολα, η επιλογή του ομίλου Σαράντη δεν ζημίωσε την «κάτω γραμμή» των αποτελεσμάτων του.
Με άλλα λόγια δεν έγινε καθαρά για «πατριωτικούς σκοπούς»: Σήμερα, οι διαφορές μισθολογίων μεταξύ Ελλάδας και Νοτιοανατολικής Ευρώπης δεν είναι τόσο μεγάλες όσο στο παρελθόν, την ώρα που η χώρας μας διαθέτει καλύτερες υποδομές και υψηλότερου επιπέδου προσωπικό.
Επιπλέον, σε μια συγκυρία όπως η τρέχουσα, όλες οι επιχειρήσεις κρίνονται για τις επιλογές τους στο μέτωπο της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης και ειδικότερα στο κατά πόσο στηρίζουν τις τοπικές κοινωνίες στις περιοχές που δραστηριοποιούνται.
Οι καταναλωτές, για παράδειγμα, είναι σήμερα περισσότερο ευαισθητοποιημένοι στο κατά πόσο μια εταιρεία παράγει τα προϊόντα της στην Ελλάδα, στο κατά πόσο χρησιμοποιεί εγχώριες πρώτες ύλες (π.χ. γάλα, πορτοκάλια, λοιπά αγροτικά προϊόντα), στο πόσες θέσεις εργασίας δημιουργεί, στο πόσες φιλανθρωπικές οργανώσεις ενισχύει.
Και οι εγχωρίως δραστηριοποιούμενες επιχειρήσεις, θα πρέπει αυτό να το λάβουν πολύ σοβαρά υπόψη.
Γιατί εκτός της αντίδραση των καταναλωτών, αν δεν ενισχυθούν οι τοπικές κοινωνίες, τότε ούτε και οι ίδιες οι εταιρείες θα συνεχίσουν να έχουν μέλλον...