Χαρακτηριστικό παράδειγμα των μεγάλων προκλήσεων που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι τράπεζες στις αναχρηματοδοτήσεις των εταιρειών.
Κλάδος αυτοκινήτου: Όπως μας λένε παράγοντες του χώρου, οι εισαγωγείς οφείλουν στις τράπεζες γύρω στα 900 εκατ. ευρώ και σημειώνουν ετήσιο τζίρο γύρω στα 875 εκατ. ευρώ.
Αν, λοιπόν, οι εταιρείες αυτές καταφέρουν να λειτουργήσουν με ένα μικτό περιθώριο κέρδους γύρω στο 15%-17%, αυτό σημαίνει πως πάνω από το μισό μικτό τους κέρδος πηγαίνει σε τόκους, τουλάχιστον όσο τα επιτόκια διατηρούνται στα τρέχοντα (πολύ) υψηλά επίπεδα.
Και επειδή τα λειτουργικά κόστη των εταιρειών είναι ανώτερα του 5%-7% του τζίρου, εξηγείται γιατί οι πλείστες εξ αυτών υποχρεώνονται σε ζημιογόνα αποτελέσματα.
Αυτά σε επίπεδο μέσων όρων. Γιατί σε πιο αδύναμους κρίκους, ή σε περισσότερο δανεισμένους ομίλους, τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο...
Σε ορισμένες περιπτώσεις, μάλιστα, λένε πως χωρίς «κούρεμα με την ψιλή» τα μαγαζιά δεν έχουν πιθανότητες ανάκαμψης.