Δεν είναι βέβαια τυχαίο ότι η σκανδαλολογία κορυφώνεται λίγο πριν από τη διενέργεια των δημοτικών εκλογών, κι ενώ πλανάται η αίσθηση ότι θα έχουμε πρόωρες εκλογές, ίσως και την άνοιξη του 2007.

Ξαφνικά τα πρωτοσέλιδα του κυριακάτικου Τύπου γέμισαν… σκανδαλογραφήματα πάσης φύσεως, τα οποία ασφαλώς στοχεύουν στην ευρεία μάζα της κοινωνίας και όχι στους γνωρίζοντες από οικονομικά και χρηματοοικονομικά θέματα.

Διότι η ”αιχμή του δόρατος” της σκανδαλολογίας, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση, είναι στραμμένη προς την οικονομία (ως τώρα ισχυρό σημείο της κυβέρνησης) και αφορά σε θέματα συνήθως ”τεχνοκρατικά”, τα οποία παρερμηνεύονται κατά το δοκούν και αποκτούν έντονη χροιά λαϊκισμού αποσκοπώντας στη δημιουργία όσο το δυνατόν ισχυρότερων εντυπώσεων.

Ο στόχος καθώς φαίνεται είναι διπλός, ενώ ο τρόπος διανομής του… υλικού δείχνει ότι ακόμη και ισχυρά εκδοτικά συμφέροντα παραμερίζουν προσωρινά την επιθυμία του ”αποκλειστικού” προκειμένου να εξυπηρετήσουν συντεταγμένα αυτό τον στόχο.

Πρώτος στόχος η φθορά μιας κυβέρνησης που προεκλογικά στηρίχτηκε στη διαφθορά της προηγούμενης, υποσχόμενη αλλαγές προς το καλύτερο. Αυτό εν όψει δημοτικών εκλογών, αλλά και με την ελπίδα ότι η κυβέρνηση δεν θα είναι σίγουρη για τη νίκη σε πρόωρες εκλογές και ενδεχομένως θα προχωρήσει στην εξάντληση της θητείας της, δίνοντας χρόνο στην αντιπολίτευση.

Δεύτερος στόχος η απαξίωση -πάση θυσία- όποιων στρατηγικών κινήσεων γίνονται στον οικονομικό τομέα, με την ελπίδα ότι η κυβέρνηση θα οδηγηθεί σε πλήρη απραξία.

Έναυσμα της όλης επίθεσης η πασίγνωστη πλέον υπόθεση των ”κουμπάρων” της Επιτροπής Ανταγωνισμού που έδειξε το δρόμο καθώς η κυβέρνηση αποδείχτηκε επικοινωνιακά ευάλωτη, παρά τη γρήγορη αντίδρασή της απέναντι στους άμεσα εμπλεκομένους.

Χαρακτηριστικό αυτής της προφανέστατα συντονισμένης επίθεσης είναι η πλήρης αδιαφορία για την ουσία των πραγμάτων, ενώ η παταγώδης αποτυχία τής επί των οικονομικών υπεύθυνης του ΠΑΣΟΚ κ. Παπανδρέου να ασκήσει ουσιαστική αντιπολίτευση (με αποκορύφωμα την κριτική για την πώληση της Εμπορικής) μάλλον δεν είναι ασύνδετη με τα όσα προσφάτως παρακολουθούμε.

Η σκανδαλολογία είναι σαφώς πιο εύκολη από τη συγκροτημένη κριτική, περνάει ευκολότερα στην -όχι άδικα βεβαίως- καχύποπτη ελληνική κοινή γνώμη (που δεν έχει και λόγους να γνωρίζει σε βάθος τα θέματα αυτά) και δημιουργεί αυτό που δυστυχώς, ανεξαρτήτως απόχρωσης, λατρεύει η ελληνική πολιτική σκηνή:

Εντυπώσεις.

Κι έτσι διολισθαίνουμε σε ένα κλίμα λαϊκισμού και αλληλοκατηγοριών, που διόλου ευνοεί τον ουσιαστικό διάλογο και την ψύχραιμη αντιπαράθεση σε θέματα που είναι άκρως φλέγοντα για την ελληνική οικονομία και το μέλλον της.