”Κάποια στιγμή πρέπει να κλείνουν τα παράθυρα”. Με αυτή τη σύντομη αλλά… περιεκτική διατύπωση απάντησε ο πρόεδρος του Χ.Α., Σπ. Καπράλος, σε ερωτήματα δημοσιογράφων για το θέμα της εξόδου εισηγμένων από τη Σοφοκλέους.

Όπως έχουμε πολλάκις επισημάνει, ενώ η χρηματιστηριακή νομοθεσία προβλέπει πλειοψηφία του 90% των μετόχων για να γίνει delisting, o 2190 ”Περί ανωνύμων εταιρειών” ανοίγει διάπλατα το ”παράθυρο”, επιτρέποντας έξοδο εταιρειών με συγχώνευση και απορρόφησή τους από μη εισηγμένη, που απαιτεί βεβαίως πλειοψηφία των 2/3 του μετοχικού κεφαλαίου.

Κι όπως είχε επισημάνει η στήλη, στην πρώτη περίπτωση (αυτή της Hyatt) δεν αποκλείεται να υπάρξει τώρα και δεύτερη, αφού ο ”μυστηριώδης” αγοραστής στη μετοχή της Ελαΐς δραστηριοποιείται καθημερινά αγοράζοντας ό,τι του δίνουν, ελάχιστα υψηλότερα από την τιμή της δημόσιας προσφοράς που έχει κάνει η Unilever.

Αν αυτός (ή αυτοί) που αγοράζει ”πιάσει” το 10% και η Unilever δεν θέλει να βελτιώσει την προσφορά της (ασχέτως αν η προσφορά είναι καλή ή όχι - δεν είναι εκεί το θέμα), θα έχει τη δυνατότητα να προχωρήσει μια συγχώνευση με άλλη μη εισηγμένη θυγατρική της στην Ελλάδα, επιχειρώντας να εξουδετερώσει τον ”αντίπαλο”.

Μόνο που αυτά δεν πρόκειται να γίνουν έτσι ”απλά και όμορφα”. Το πιθανότερο είναι ότι θα υπάρξουν αντιδράσεις, όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις διεθνώς, όταν υπάρχουν αντικρουόμενοι νόμοι και συγκρουόμενα συμφέροντα.

Το ερώτημα είναι γιατί ολιγωρούν στο συγκεκριμένο θέμα τα αρμόδια υπουργεία (Οικονομίας και Ανάπτυξης) αντί να κλείσουν επιτέλους το ”παράθυρο”.

Θέλουν φασαρίες και γκρίνιες ή περιμένουν να… λάβει σοβαρές αριθμητικά διαστάσεις το φαινόμενο της εξόδου ”διά του παραθύρου”, για να αντιδράσουν… εκ των υστέρων;