Ποιος θα μπορούσε να εγγυηθεί σε μετρητά, για λογαριασμό του Ελληνικού Δημοσίου, το κομμάτι της δημόσιας προσφοράς της Τράπεζας Κύπρου που ”αποτυπώνεται” σε μετοχές;

Όπως όλοι γνωρίζουμε, ο κ. Αλογοσκούφης έχει ξεκαθαρίσει ότι... ”placement στο άγνωστο” δεν κάνει. Θέλει ο άνθρωπος cash equivalent ή, αν το προτιμάτε στα ελληνικά, ”ισοδύναμο μετρητών”.

Από την άλλη πλευρά, η Credit Suisse, που λειτουργεί ως σύμβουλος της Κύπρου, μάλλον δεν ”νομιμοποιείται” να κάνει αυτή τη δουλειά.

Άλλωστε, αυτή την εκδοχή την ”ξέκοψε” και ο ίδιος ο Ανδρέας Ηλιάδης.

Ευτυχώς, δεν υπάρχει μόνο η C.S. σ’ αυτό τον… κόσμο.

Αντιθέτως, υπάρχουν κι άλλα ”σπίτια”, τα οποία ευχαρίστως θα αναλάμβαναν τη δουλειά. Ποια θα μπορούσε να είναι αυτά;

Μα όσα έχουν κατά καιρούς ασχοληθεί με την περίπτωση της Κύπρου, υπό την έννοια ότι την έχουν παρακολουθήσει, έχουν συντάξει μελέτες, αναλύσεις κ.λπ. κ.λπ. για την περίπτωσή της.

Μερικά ονόματα που θα μπορούσαν να ”παίξουν” γι’ αυτόν τον σκοπό είναι η UBS, η JP Morgan ή και η Deutsche Bank. Με την προσθήκη ενός ή δύο ακόμη συμπληρώνεται η σχετική λίστα...

Ωστόσο, το... προβάδισμα μεταξύ αυτών μάλλον πρέπει να το έχει η UBS, τουλάχιστον με βάση τις τόσο θετικές εκτιμήσεις των αναλυτών της για την Τράπεζα Κύπρου, αλλά και τη θετική στάση που έχει κρατήσει απέναντι στο ενδεχόμενο συνένωσης της Κύπρου με την Εμπορική.

Εκτός κι αν, όταν έλθει η ώρα του ”put your money where your mouth is”, όπως λένε και οι Αγγλοσάξονες, θυμηθούν στη UBS τα... ”σινικά τείχη”.

Διότι το cash equivilent διασφαλίζεται. Το θέμα όμως είναι με τι ”έκπτωση”, με τι discount από την τρέχουσα τιμή διασφαλίζεται...

Κι εδώ, για όσους δεν το έχουν ακόμη καταλάβει, θα παιχτεί το πιο κρίσιμο μέρος του παιχνιδιού για την απόκτηση της Εμπορικής, αφού αυτή την τιμή δεν θα τη λάβει σοβαρά υπ’ όψιν του μόνο το Δημόσιο.