Μας άρεσε η ευαισθησία του κ. Κούκου (του εκπροσώπου των εργαζομένων που μέσω των Ταμείων τους ελέγχουν το 6,2% της Εθνικής) απέναντι στα πρόσφατα σχόλια της στήλης.

Ο κ. Κούκος μας διευκρίνισε ότι δεν έχει μεν αλλάξει γνώμη για την επένδυση της ΕΤΕ στη FinansBank, αλλά δεδομένου ότι δεν έχουν τα Ταμεία την ευχέρεια να κάνουν trading (σ.σ. οπότε φανταζόμαστε θα πούλαγαν ”στα ψηλά” και θα αγόρασαν στα... χαμηλά όχι το 5%, αλλά το 10% της… κατεστραμμένης από την ”κακή” επένδυση Εθνικής), πρέπει να συμμετάσχουν στην αύξηση ώστε να διατηρήσουν τα ποσοστά τους.

Κι αυτό για να έχουν οι εργαζόμενοι τα δικαιώματα ελέγχου που ασκεί κάθε μειοψηφία με ποσοστό άνω του 5%.

Καμία αντίρρηση. Ωστόσο, θα πρέπει κάποια στιγμή να αντιληφθεί ο κ. Κούκος το προφανές:

Εφόσον τα Ταμεία θα συμμετάσχουν στην αύξηση για την εξαγορά της Finansbank, το να προσπαθεί ο ίδιος να δημιουργήσει προσκόμματα στην ομαλή υλοποίηση της αύξησης και των επιδιώξεων της διοίκησης δημιουργεί οξύτατη ”σύγκρουση συμφερόντων”.

Διότι αλλού είναι το… στόμα του (ως εκπροσώπου των εργαζομένων) κι αλλού η… ”τσέπη” του (τα χρήματα των Ταμείων των εργαζομένων).

Κι αυτό μπορεί να είναι αποδεκτό στην πολιτική, ΔΕΝ είναι όμως στην οικονομία και τις επενδύσεις...