Πολύς λόγος έγινε τελευταία για το αν και κατά πόσον πιέζονται τα spreads των ελληνικών τραπεζών από τον μεταξύ τους ανταγωνισμό.

Ανταγωνισμός που προέκυψε ”στα κουφά”, κυρίως από την πρακτική σχεδόν όλων τους να προσπαθούν να προσελκύσουν τους πελάτες των άλλων, με καλύτερους όρους, ακόμη κι όταν αυτοί (οι πελάτες) είναι κακοπληρωτές.

Εμείς βέβαια σας το είχαμε επισημάνει από καιρό. Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον. Κι αυτός ο ανταγωνισμός σίγουρα δεν είναι κακός για τον έρημο τον πελάτη.

Ωστόσο, ακόμη, γι’ αυτό και το επισημαίνουμε, δεν έχει δοθεί η πρέπουσα σημασία σε μια άλλη ”πηγή” κερδοφορίας των τραπεζών, η οποία τα τελευταία χρόνια έχει εκτοξεύσει τα κέρδη τους.

Μιλάμε βέβαια για τα έσοδα από προμήθειες, τα οποία, πέραν από τις προμήθειες που λαμβάνουν οι τράπεζες για μεγάλες δουλειές (π.χ. investment banking), περιλαμβάνουν και τα… μικροκονδύλια που πληρώνει καθένας από εμάς για συναλλαγές, είτε αυτές γίνονται στο ”γκισέ” είτε ακόμη κι αν αυτές είναι… ηλεκτρονικές, δηλαδή εν πολλοίς αυτόματες.

Προσφάτως, σε συνέντευξή του, ο ίδιος ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος προειδοποίησε ότι το επίπεδο αυτών των προμηθειών έχει… ξεφύγει! Και από εκεί και πέρα το θέμα πέρασε στην αφάνεια.

Προσέξτε το, όμως, διότι έχει σημασία όχι μόνον για την τσέπη σας (καθένας από μας είναι επαναληπτικός πελάτης – άρα καταβάλλει συνεχώς προμήθειες), αλλά και για τη μελλοντική πορεία των αποτελεσμάτων των τραπεζών.