Κάποιοι στεναχωρήθηκαν και κάποιοι… χάρηκαν από το χθεσινό μας σχόλιο για την έλλειψη εμπορευσιμότητας, με κύριο άξονα την Εναλλακτική Αγορά.

Επειδή όμως χάρηκαν και… λάθος άνθρωποι, κάποιοι που δεν ήθελαν με τίποτα τη λειτουργία της νέας αγοράς (ορισμένοι απλώς για να πουλάνε εισαγωγές εταιριών σε μικρές αγορές του εξωτερικού), οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε λίγο τα πράγματα, ώστε να πάει κι ο κάθε κατεργάρης στον... πάγκο του.

Η ιδέα για τη δημιουργία της Εναλλακτικής Αγοράς δεν ήταν απλώς καλή, ήταν και πολύ καθυστερημένη στην εφαρμογή της, καθώς μόνο ο κ. Σπύρος Καπράλος τόλμησε να πάρει αυτό το στοίχημα, παρά τις αντιδράσεις διαφόρων.

Ο ίδιος δε (σε συνεργασία και με τον κ. Γκίκα Μάναλη) έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στον εκ των προτέρων έλεγχο (όσο αυτό είναι δυνατό) κάποιων παραγόντων, ώστε να μη γίνει ξέφραγο αμπέλι η αγορά από πλευράς προϋποθέσεων αλλά και αποτιμήσεων εισαγωγής.


Αυτό που καυτηριάσαμε εμείς δεν είναι η ύπαρξη της ΕΝ.Α., είναι ότι ορισμένοι που θα έπρεπε να φιλοτιμούνται (βασικοί μέτοχοι, ανάδοχοι, marketmakers) προκειμένου να υπάρχει κάποια μικρή εμπορευσιμότητα στις συγκεκριμένες μετοχές, ΔΕΝ το κάνουν.

Με αποτέλεσμα να παρουσιάζονται μεγάλες διακυμάνσεις στις τιμές, με όγκους που έχουν αξία όσο μερικά… πακέτα τσιγάρα, όπως πρόσφατα συνέβη στην περίπτωση της MEDITERRA (ΜΑΣΟΠ).

Τούτη η κατάσταση σαφώς και υποβιβάζει τη λειτουργία της νέας αγοράς, πάνω στα πρώτα της βήματα - και άρα δεν πρέπει να συνεχιστεί.

Στο πλαίσιο αυτό (κι εφόσον συνεχίσουν να μη φιλοτιμούνται όσοι έχουν εμπλακεί στην εισαγωγή αυτών των εταιριών) νομίζουμε ότι θα πρέπει να εφαρμοστούν κάποια μέτρα από την πλευρά του χρηματιστηρίου.

Όπως για παράδειγμα: α) η θέσπιση κάποιου ελάχιστου ορίου (σε αξία συναλλαγής και αριθμό τεμαχίων) κάτω από το οποίο η διενέργεια πράξης δεν θα επιφέρει μεταβολή της τιμής ή

β) η θέσπιση συγκεκριμένων υποχρεώσεων για τους market makers, αντίστοιχων όμως με τα δεδομένα της EN.A.

γ) πιθανώς και η υποχρέωση αύξησης της διασποράς έπειτα από κάποιο διάστημα, με αύξηση κεφαλαίου ή με άλλον τρόπο.

Εμείς πιστεύουμε ότι η ΕΝ.Α. είναι απαραίτητη κι ότι μπορεί να παίξει ρόλο στο μέλλον της αγοράς μας, άσχετα αν κάποιοι έχουν συμφέρον (για δικούς τους λόγους) να πλασάρουν στους Έλληνες επιχειρηματίες άλλες «λύσεις» όπως το AIM στο Λονδίνο.

Το θέμα είναι να προασπίσουν όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς της αγοράς (κι όχι μόνον οι Αρχές) τη λειτουργία της, αντί να την υποσκάπτουν έστω και από αμέλεια. Αν δεν το κάνουν, για μία ακόμη φορά, απλώς θα ροκανίζουν το σχοινί από το οποίο κρέμονται.

Υ.Γ.: Το κακό είναι ότι μεγάλο μέρος της κανονικής αγοράς σε θέματα εμπορευσιμότητας εμφανίζει συμπεριφορά που είναι έως και χειρότερη από αυτά που περιγράψαμε παραπάνω.

Αλλά αυτά θα τα διαβάσετε στο αμέσως επόμενο σχόλιο της στήλης.