Η Ρωσία έχει πραγματοποιήσει σημαντική πρόοδο τα τελευταία χρόνια στην επανάκτηση της επιρροής της στην πρώην σοβιετική περιφέρεια, εκτιμά το Stratfor.

Μετά τον ρωσογεωργιανό πόλεμο του 2008, όπου εδραίωσε την θέση της ως τοπική δύναμη, η Μόσχα βοήθησε στην ανατροπή κυβερνήσεων στην Ουκρανία, στη Γεωργία και στο Κιργιστάν, οι οποίες είχαν ανέβει στην εξουσία με το κύμα των “έγχρωμων” επαναστάσεων.

Την ίδια ώρα, η Ρωσία έχει προχωρήσει σε βαθύτερη ενοποίηση με την Λευκορωσία και το Καζακστάν, μέσα από τον σχηματισμό μιας τελωνειακής ένωσης, η οποία θα συνεχίσει να διευρύνεται ως το 2015 για τη συγκρότηση της “Ευρασιατικής Ένωσης”.

Ωστόσο το Stratfor επισημαίνει ότι η επιρροή της Ρωσίας δεν είναι ομοιόμορφη σε όλο τον μετασοβιετικό χώρο. Το 2013, η Ρωσία θα ενισχύσει τη θέση της σε ορισμένες περιοχές στην περιφέρεια της, ενώ σε άλλες θα αντιμετωπίσει μεγαλύτερες προκλήσεις.

Οι χώρες της Βαλτικής, έχοντας αποκτήσει ισχυρότερους δεσμούς με τη Δύση, θα συνεχίσουν το 2013 τις προσπάθειες ενεργειακής διαφοροποίησης από τη Ρωσία και αύξησης της οικονομικής και αμυντικής συνεργασίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ και ειδικότερα με τις σκανδιναβικές χώρες.

Η σχέση της Ρωσίας με την Ουκρανία μπορεί να είναι ο πιο σημαντικός της σύνδεσμος στην πρώην Σοβιετική Ένωση το 2013. Η Ρωσία επιδιώκει την ενοποίηση με την Ουκρανία, μέσα από την απόκτηση του ελέγχου των αγωγών φυσικού αερίου και την ένταξη του Κιέβου στην τελωνειακή ένωση.

Η Ουκρανία κατάφερε να αντισταθεί στις προσπάθειες της Ρωσίας το 2012, μειώνοντας σημαντικά τις εισαγωγές ρωσικού φυσικού αερίου. Αλλά η περικοπή αυτή κατέστη δυνατή κυρίως λόγω των αποθεμάτων και του ζεστού χειμώνα και όχι επειδή επιτεύχθηκε πρόοδος στην ενεργειακή διαφοροποίηση (όπως στην Πολωνία και την Βαλτική) ή βαθύτερη ενοποίηση με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ως εκ τούτου, πρέπει να θεωρηθεί πιθανός ένας συμβιβασμός μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας το 2013 για τα θέματα αυτά.

Η Γεωργία θα είναι η χώρα που θα απασχολήσει περισσότερο τη Ρωσία στην περιοχή του Καυκάσου το 2013. Με την πολιτική άνοδο του δισεκατομμυριούχου μεγιστάνα Μπιτζίνα Ιβανισβίλι και το κίνημα του “Γεωργιανό Όνειρο”, η θέση της Ρωσίας ενισχύθηκε εις βάρος του αντι – ρωσικού στρατοπέδου του Γεωργιανού προέδρου Μιχαήλ Σαακασβίλι.

Οι προεδρικές εκλογές του Οκτωβρίου και οι επακόλουθη συνταγματική αλλαγή, θα δώσουν στον Ιβανισβίλι την ευκαιρία να αυξήσει την ισχύ του. Αν και το 2013 δεν αναμένεται μια ριζική μετατόπιση της εξωτερικής πολιτικής της Γεωργίας από τη σφαίρα επιρροής της Δύσης και του ΝΑΤΟ ή μια πλήρης εξομάλυνση με τη Ρωσία, η νέα πολιτική πραγματικότητα μπορεί να δημιουργήσει εντάσεις με τοπικούς παίχτες που είναι εξαιρετικά ανήσυχοι για μια περαιτέρω επέκταση της Ρωσίας, ιδιαίτερα το Αζερμπαϊτζάν.

Το Κιργιστάν και το Τατζικιστάν θα επιδιώξουν στενότερη οικονομική και αμυντική συνεργασία με την Ρωσία και θα προχωρήσουν τα σχέδια τους για ένταξη στην τελωνειακή ένωση ως το 2014. Το Ουζμπεκιστάν θα συνεχίσει να αντιστέκεται στις ρωσικές προσπάθειες ενοποίησης, αν και δεν θα σημειώσει κάποια ουσιαστική πρόοδο προς μια μεγαλύτερη αμυντική συνεργασία με την Δύση ή την Κίνα, εκτιμά το Stratfor.