Από την εποχή που οι παίχτες της νεοσύστατης ακόμη ”Γιούβε” εμφανιζόταν στο γήπεδο με ροζ (!) εμφανίσεις μέχρι και τα μέσα Μαΐου του 2002, που ο ιταλικός ποδοσφαιρικός όμιλος κατακτούσε το 26ο πρωτάθλημα της Serie A και ο γιος του γνωστού σε όλους ηγέτη της Λιβύης, Μοαμάρ Καντάφι, ο Αλ-Σαάντι, αύξανε το μερίδιο συμμετοχής του στην ομάδα στο 7,5%, το μόνο που παρέμενε σταθερό είναι το πάθος της οικογένειας Agnelli για το καμάρι του ιταλικού ποδοσφαίρου.

Ο ιστορικός ποδοσφαιρικός σύλλογος ιδρύθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1890 από μια παρέα φοιτητών του Liceo D’Azeglio στο Τορίνο. Αποφάσισαν να ιδρύσουν ένα αθλητικό σύλλογο με σκοπό να παίζουν ποδόσφαιρο. Έτσι, ερασιτεχνικά, ξεκίνησε η ιστορία της Γιουβέντους.

Ο πρώτος πρόεδρος ήταν ο Ενρίκο Κανφάρι, υπό τη διοίκηση του οποίου η ομάδα κέρδισε τον πρώτο της τίτλο, με αντιπάλους άλλες δύο, τη Τζένοα και την Μίλαν. Για αρκετά χρόνια οι παίκτες της ομάδας φορούσαν ροζ φανέλες.

Η αλλαγή στη σημερινή ασπρόμαυρη ενδυμασία έγινε το 1903, όταν μια λάθος παραγγελία κατέφθασε από τη Βρετανία, για να γίνει το σήμα κατατεθέν του πιο επιτυχημένου ποδοσφαιρικού σωματείου της Ιταλίας.

Οι Agnelli ήρθαν στην ομάδα το 1923, όταν ο Εντουάρντο, γιος του ιδρυτή της Fiat, εκλέχτηκε νέος πρόεδρος της ομάδας και αμέσως μετέφερε το στάδιο αυτής στην οδό Marsiglia. Το 1947 ο Giovanni Agnelli έλαβε σειρά στα ηνία της Γιουβέντους, για να τα παραδώσει το 1955 στον μικρότερο αδερφό του Umberto.

Η Γιουβέντους σταδιακά έγινε η αγαπημένη ομάδα των Ιταλών, και όχι μόνο. Μάλιστα, το 1961, όντας η πρώτη ομάδα που έχει κατακτήσει 10 εθνικά πρωταθλήματα, απέκτησε το δικαίωμα να εισάγει στις εμφανίσεις της το αστέρι. Εξάλλου, την ίδια περίοδο οι Agnelli διεύρυναν την αυτοκρατορία τους και έβλεπαν, ιδιαίτερα από τη δεκαετία του 60 και μετά, τα ταμεία τους να γεμίζουν, όπως και τα γήπεδα, όπου εμφανιζόταν η Γιούβε.

Γρήγορα η Γιουβέντους, από μια απλή ποδοσφαιρική ομάδα έγινε μια καλοκουρδισμένη επιχείρηση, για να φτάσει σήμερα να συγκαταλέγεται στο κλαμπ των G14, των 14 πιο πλουσίων ποδοσφαιρικών ευρωπαϊκών συλλόγων. Ωστόσο, όσο μεγάλωνε ο αριθμός των οπαδών της, μεγάλωνε και η επιθυμία τους για περισσότερες κατακτήσεις και τίτλους, κάτι που σήμαινε την αύξηση του κόστους για τον Agnelli.

Έχοντας κατακτήσει τα περισσότερα πρωταθλήματα στη Serie A, τους περισσότερους ευρωπαϊκούς διασυλλογικούς τίτλους από κάθε άλλη ομάδα της χώρας της διαθέτοντας μάλιστα στο δυναμικό της κάθε φορά ορισμένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, η Γιουβέντους έπρεπε να λάβει όλα τα στοιχεία μιας υγιούς επιχείρησης. Να εισαχθεί στο χρηματιστήριο.

Ο Agnelli γνωρίζει πολύ καλά πως από τη Γιουβέντους δεν πρόκειται να χτίσει ή να στηρίξει την αυτοκρατορία του. Οι συμμετοχές του σε κλάδους όπως ο ασφαλιστικός, ο τραπεζικός και αυτός της αυτοκινητοβιομηχανίας με τη Fiat, είναι βέβαιο ότι μπορούν να του παρέχουν τις ευκαιρίες για την ανάπτυξη της κερδοφορίας.

Ωστόσο είναι κρυφό μυστικό στην Ιταλία το πάθος της οικογενείας για το ποδόσφαιρο και τη Γιουβέντους. Μπορεί να διανύει ήδη την ένατη δεκαετία της ζωής του ο G. Agnelli, αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να πανηγυρίσει έξαλλα την κατάκτηση του πρωταθλήματος από την Γιουβέντους, της οποίας είναι πρόεδρος. ”Είμαι πραγματικά συγκλονισμένος” υποστήριξε ο Agnelli στην -δικής του ιδιοκτησίας- εφημερίδα Λα Στάμπα για την κατάκτηση του 26ου τίτλου της ομάδας του.

Γνωστή ως Γηραιά Κυρία, η ιταλική ομάδα, συγκαταλέγεται μεταξύ αυτών με τις περισσότερες δαπάνες. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο κορυφαίος ίσως αυτή τη στιγμή παίχτης που αγωνίζεται με τις ασπρόμαυρες εμφανίσεις, ο Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο, κερδίζει πάνω από 100.000 δολάρια την εβδομάδα.

Στις αρχές της αγωνιστικής περιόδου που μόλις τελείωσε, ο Agnelli δαπάνησε πάνω από 100 εκατ. δολάρια για την εξαγορά παικτών, ποσό που ωστόσο καλύφθηκε εν μέρει και από την πώληση ρεκόρ στην ιστορία του ποδοσφαίρου του Γάλλου Ζινεντίν Ζιντάν στην ισπανική Ρεάλ, έναντι 66 εκατ. δολαρίων.

Αυτή τη στιγμή η αξία της Γιουβέντους ανέρχεται στα 508 εκατ. ευρώ (450 εκατ. δολάρια), ποσό περίπου τριπλάσιο από το αντίστοιχο της ανταγωνιστικής της Ρόμα, αλλά μικρότερο από την πλουσιότερη ομάδα του κόσμου, την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Όταν ξεκίνησε η διαπραγμάτευση των μετοχών της Γιουβέντους στην ιταλική αγορά, ο G. Agnelli προειδοποίησε ότι πρόκειται για μια ριψοκίνδυνη απόφαση. Μάλιστα, συνήθιζε να σχολιάζει ότι, εάν οι αποδόσεις δεν είναι αντίστοιχες των επιτευγμάτων του ιστορικού σωματείου, αποτέλεσμα θα είναι η μείωση των εσόδων.

Η αλήθεια είναι ότι η μετοχή της Γιούβε δεν τα έχει πάει και πολύ καλά από την 20η Δεκεμβρίου του 2001, όταν και ξεκίνησε τη διαπραγμάτευσή της, όντας η τρίτη ιταλική ομάδα που εισήχθη στην αγορά, μετά τις αιώνιες αντιπάλους, τη Ρόμα και τη Λάτσιο.

Οι μετοχές τόσο της Γιουβέντους όσο και των υπολοίπων ομάδων διανύουν μια απογοητευτική πορεία το τελευταίο διάστημα, κυρίως εξαιτίας των έντονων ανησυχιών για τα υπέρογκα ποσά που δαπανούνται για τις μεταγραφές παικτών, τα συμβόλαια αυτών και τη συσσώρευση των χρεών.

Ωστόσο, την απογοήτευση και ανησυχία των επενδυτών δεν φαίνεται να συμμερίζεται ο γιος του ηγέτη της Λιβύης, Μοαμάρ Καντάφι, Αλ Σαάντι, ο οποίος πρόσφατα αύξησε το μερίδιο συμμετοχής του στην ιταλική ομάδα στο 7,5% από το 5,3% που ήδη διέθετε.

Ο γιος του Καντάφι εδώ και καιρό έχει δείξει το ενδιαφέρον του για το ιταλικό ποδόσφαιρο, δηλώνοντας μάλιστα φανατικός οπαδός της Γιούβε. Η Lafico, πρώην συνεταιρική εταιρία της ιταλικής αυτοκινητοβιομηχανίας Fiat και η επενδυτική υπηρεσία της κυβέρνησης της Λιβύης, εξαγόρασε το μερίδιο για λογαριασμό της οικογενείας Καντάφι.

Ο Καντάφι Jr μάλιστα, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, δεν πρόκειται να σταματήσει εδώ, αφού όπως δήλωσε στην ιταλική εφημερίδα Gazzetta dello Sport, στα επόμενα χρόνια σχεδιάζει να αυξήσει το μερίδιο συμμετοχής στο 20%.

Παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η εταιρία του, ο Agnelli δεν φαίνεται να το βάζει κάτω. ”Την Κυριακή ήταν όμορφα και κερδίσαμε. Από δω και στο εξής θα πρέπει να κερδίζουμε συνέχεια όλες τις μέρες, από τη Δευτέρα μέχρι τη Κυριακή, και όχι μόνο στο ποδόσφαιρο αλλά σε όλα τα άλλα”, υποστήριξε ο γνωστός επιχειρηματίας.

Έφη Ευθυμίου