Για πρώτη φορά από το 2008, η Ελληνική Δημοκρατία πραγματοποίησε χθες την πρώτη από τις προγραμματισμένες δημοπρασίες κρατικών τίτλων του 2ου τριμήνου. Το Δημόσιο άντλησε 300 εκατ. ευρώ, με τις προσφορές για το 10ετές ομόλογο που ξανάνοιξε να υπερβαίνουν τα 5 δισ. ευρώ.
Κάποιος μπορεί να ρωτήσει γιατί επιλέχθηκε το 10ετές ομόλογο και η απάντηση είναι απλή. Γιατί αυτό ήταν το χρεόγραφο που ζήτησαν οι περισσότεροι βασικοί διαπραγματευτές (primary dealers). Από τις 16 ελληνικές και ξένες τράπεζες, οι μισές ήθελαν να δημοπρατηθεί το 10ετές ομόλογο.
Φυσικά, το μικρό ποσό που αντλήθηκε σε συνδυασμό με το μεγάλο ύψος των προσφορών που υποβλήθηκαν έφερε στο νου ορισμένων από εμάς τις περιβόητες «πέτσινες» προσφορές. Ποιος δεν θυμάται τη συζήτηση που είχε ξεσηκώσει η απόφαση να αποδεχθεί ο ΟΔΔΗΧ προσφορές αξίας 8 δισ. ευρώ για τα 5ετή ομόλογα τον Φεβρουάριο του 2010, όταν οι συνολικές ξεπερνούσαν τα 20 δισ. ευρώ;
«Πέτσινες» προσφορές χαρακτηρίζονται εκείνες που υποβάλλονται από κάποιο fund ή άλλον με την προσδοκία να λάβει μεγαλύτερο μέρος της πίτας. Ομως, αυτό συμβαίνει κυρίως στα syndicate deals και όχι στις δημοπρασίες με τον τρόπο που γίνονται εδώ, δηλ. όλοι παίρνουν τα ομόλογα στην ίδια τιμή.
Οι κακές γλώσσες λένε πως οι «πέτσινες» προσφορές είναι παρούσες στην Ιταλία, τηn Πορτογαλία και την Ισπανία.