Οι ψηφιακές υπογραφές έχουν στόχο τη διευκόλυνση των συναλλαγών με το Δημόσιο αλλά και μεταξύ ιδιωτών. Πρόσφατα, γνωστοποιήθηκε ότι το υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης θα προχωρήσει στη διανομή εκατοντάδων χιλιάδων ψηφιακών υπογραφών στο προσωπικό φορέων του Δημοσίου και μέσω της Κεντρικής Ενωσης Επιμελητηρίων Ελλάδος (ΚΕΕΕ) σε διαχειριστές επιχειρήσεων με πρόβλεψη για δικηγόρους, συμβολαιογράφους και λογιστές.
Ολα αυτά είναι καλά και άγια. Ομως, έχουν κάποιο κόστος για το δημόσιο ταμείο, από τη στιγμή που είναι δωρεάν ενώ αποτελούν έσοδα για τις εμπλεκόμενες ιδιωτικές εταιρείες που παρέχουν τις ψηφιακές υπογραφές. Είναι λοιπόν εύλογο να πληροφορηθούμε ποιο είναι το κόστος.
Επιπλέον, δημιουργούνται μερικά επιπλέον ερωτήματα.
Κι αυτό γιατί ήδη χιλιάδες επαγγελματίες, όπως μηχανικοί, δικηγόροι κ.λπ., έσπευσαν να τις προμηθευτούν τις ψηφιακές υπογραφές το 2020 για να κάνουν τη δουλειά τους. Μάλιστα, αρκετοί απ' αυτούς πλήρωσαν μεταξύ 120 ευρώ και 200 ευρώ για το στικάκι, την εγκατάσταση και λίγους μήνες αργότερα την πιστοποίηση. Πιο πρόσφατα, δικηγόρος έδωσε 27 ευρώ περίπου μόνο για το στικάκι.
Ανθρωποι της αγοράς ισχυρίζονται ότι το κόστος για τις εταιρείες είναι γύρω στα 11 ευρώ ανά υπογραφή συν το όποιο κέρδος. Επίσης, σε γειτονικές χώρες, π.χ. Τουρκία, Ρουμανία, το κόστος απόκτησης της ψηφιακής υπογραφής κυμαίνεται μεταξύ 45 και 55 ευρώ για 3 χρόνια.
Επομένως, η διαφορά στο κόστος της ψηφιακής υπογραφής αυτών των χωρών με την Ελλάδα είναι μεγάλη.
Γιατί συνέβη αυτό;
Τέλος, δεν είναι λογικό να αποζημιωθούν όλοι αυτοί από τη στιγμή που το υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης θέλει να δώσει δωρεάν τις ψηφιακές υπογραφές σε εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου, για να μην αποδειχθούν «κορόιδα» όσοι έσπευσαν να τις προμηθευτούν πρώτοι;