Τα τεχνικά κλιμάκια των θεσμών μπορεί να έχουν πιάσει δουλειά και οι επικεφαλής αναμένονται λίγο αργότερα, όμως όλα δείχνουν πως υπάρχει ένα προαπαιτούμενο που δεν πρόκειται να ικανοποιηθεί.
Ούτε στην τέταρτη αξιολόγηση ενισχυμένης εποπτείας ούτε στην πέμπτη.
Θα πρέπει λοιπόν κάτι να γίνει γι’ αυτό καθώς η λέξη «πρόοδος» δεν μπορεί να χρησιμοποιείται συνεχώς ως δικαιολογία.
Αναφερόμαστε στα ληξιπρόθεσμα χρέη του δημοσίου προς ιδιώτες.
Ως γνωστόν, η χώρα έλαβε δάνεια από τον ESM για να εξοφλήσει τις οφειλές της και να μην υπάρχουν ληξιπρόθεσμα μέχρι το τέλος του τρίτου μνημονίου.
Όμως, αυτό δεν συνέβη και η αποπληρωμή πήρε νέα αναβολή.
Το περασμένο Ιούνιο, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές ξεπερνούσαν τα 2 δισ. ευρώ, συμπεριλαμβανομένων των εκκρεμών επιστροφών φόρων που πλησίαζαν τα 500 εκατ. ευρώ.
Οι οφειλές στα ασφαλιστικά ταμεία και τα νοσοκομεία ξεπερνούσαν το 1,1 δισ. ευρώ.
Όμως, υπάρχουν επίσης οι οφειλές του κράτους για τις συντάξεις, που δεν έχουν ακόμη αποδοθεί.
Αναμφίβολα, είναι ευθύνη του δημοσίου να αποδώσει τις συντάξεις στους δικαιούχους και εδώ υπάρχει καταληκτική ημερομηνία, με βάση την οποία θα κριθεί.
Όμως, δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο για άλλες οφειλές, π.χ. προς τα ασφαλιστικά ταμεία και τα νοσοκομεία.
Κι αυτό γιατί μπορεί να υπάρχουν δικαστικές εμπλοκές ή να μην μπορούν να προσκομίσουν τα δικαιολογητικά που θα τους επέτρεπαν να πληρωθούν.
Αν λοιπόν θέλουμε τέτοιες ληξιπρόθεσμες οφειλές να μην αποτελούν εμπόδιο σε κάθε αξιολόγηση, θα πρέπει να βρεθεί λύση που να λαμβάνει υπόψη την αδυναμία των φορέων να προσκομίσουν τα δικαιολογητικά και τις εκκρεμείς δικαστικές αποφάσεις.
Μήπως ένας αποκλειστικός λογαριασμός με πιστώσεις για τέτοιες περιπτώσεις θα ήταν η λύση;