H είδηση του Politico ότι η Ελλάδα προσέγγισε την Παγκόσμια Τράπεζα για δάνειο που θα χρησιμοποιήσει για τη δημιουργία 100.000 νέων θέσεων εργασίας και άνω δεν εκπλήσσει.
Κυβερνητικοί παράγοντες μιλούσαν για δάνειο 3 δισ. ευρώ από την Παγκόσμια Τράπεζα, από το βράδυ του τελευταίου Eurogroup στις Βρυξέλλες.
Ρόλο σ' αυτή την εξέλιξη εμφανίζεται να έχει παίξει ο κ. Παπουτσής, εκπρόσωπος της Ελλάδας στην Παγκόσμια Τράπεζα.
H τελευταία κατηγοριοποιεί τις χώρες την 1η Ιουλίου κάθε χρονιάς, με κριτήριο το κατά κεφαλήν εθνικό εισόδημα (GNI) σε δολάρια της προηγούμενης χρονιάς. Με βάση αυτό το κριτήριο, η Ελλάδα κατατάσσεται στις χώρες υψηλού εισοδήματος (high income), με 12.476 δολάρια ή περισσότερα.
Για τη χορήγηση δανείων, οι οικονομίες χωρίζονται σε εκείνες που λαμβάνουν χρηματοδότηση από IDA (International Development Association), IBRD (International Bank for Reconstruction and Development) και Blend, δηλαδή εκείνες που μπορούν να πάρουν δάνειο τόσο από το IDA όσο και την IBRD.
Στον σχετικό πίνακα, η Ελλάδα δεν εντασσόταν σε καμία από τις τρεις κατηγορίες χρηματοδότησης όπως και οι άλλες χώρες της Ευρωζώνης. Ομως, ο κ. Παπουτσής θα πρέπει να έχει ενημερώσει την Αθήνα ότι υπάρχει η δυνατότητα για τη σύναψη κάποιου δανείου, αφού μόνο έτσι εξηγείται η υποβολή αιτήματος στην Παγκόσμια Τράπεζα.
Με δεδομένο ότι η World Bank δανείζεται από τις αγορές για να δανείσει, συνήθως, φτωχές χώρες, τα περιθώρια για το ύψος της χρηματοδότησης που θα μπορούσε να δοθεί στην Ελλάδα περιορίζονται δραστικά. Ακόμη κι αν βρεθεί κάποιο παράθυρο για δανειοδότηση.
Ως εκ τούτου, θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη την εκτίμηση/πληροφορία ότι η Αθήνα δεν μπορεί να ελπίζει σε δάνειο μεγαλύτερο των 300 εκατ. ευρώ, αν φυσικά εγκριθεί.
Τουλάχιστον, σ' αυτή την περίπτωση, η κυβέρνηση δεν θα χρειάζεται να ανησυχεί για τις επιπτώσεις που θα έχει το ενδεχόμενο δάνειο στην ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους (DSA) στην οποία αναμένεται να προχωρήσουν η ΕΚΤ και το ΔΝΤ τους επόμενους μήνες.
Αξίζει να σημειωθεί ότι υπάρχουν διάφορες κατηγορίες δανείων της IBRD, με κυμαινόμενα επιτόκια που βασίζονται στα επιτόκια αναφοράς (Εuribor ή Libor) συν ένα spread ανάλογα με τη διάρκεια των δανείων.
Επιπλέον, υπάρχουν προμήθειες, π.χ. front-end fee και commitment fee, για τέτοια δάνεια.