Η Ελλάδα, όπως κι άλλες ευρωπαϊκές χώρες, βρίσκονται αντιμέτωπες εδώ και πολλά χρόνια με το πρόβλημα της γήρανσης του πληθυσμού.
Το ποσοστό των ηλικιωμένων στο σύνολο του πληθυσμού αυτών των χωρών βαίνει αυξανόμενο, εντείνοντας τις πιέσεις στο ασφαλιστικό σύστημα και επιβαρύνοντας τη δημοσιονομική τους κατάσταση.
Η μεγάλη οικονομική κρίση από το 2008 και δώθε κατέστησε τη διαχείριση της κατάστασης πιο δύσκολη. Ιδίως στις χώρες με υψηλά επίπεδα χρέους.
Οι χώρες άσκησαν συνήθως περιοριστική δημοσιονομική πολιτική για να μειώσουν τα ελλείμματα και κάποιες υιοθέτησαν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για να κάνουν τις οικονομίες τους πιο ανταγωνιστικές.
Εχουν οι οικονομικές πολιτικές που ακολουθούνται καμία σχέση με τη δημογραφική κατάσταση κάθε χώρας;
Η απάντηση θα πρέπει να είναι καταφατική, αν τα συμπεράσματα μιας έρευνας που έκαναν ο Carlo Favero, καθηγητής χρηματοοικονομικής στο Bocconi University, και ο Vincenzo Galasso, καθηγητής οικονομικών στο Bocconi, είναι σωστά.
Οι Ιταλοί καθηγητές διαπίστωσαν ότι οι μεσήλικες και ηλικιωμένοι άνθρωποι έχουν περισσότερο αρνητική άποψη για τις μεταρρυθμίσεις, την ανταγωνιστικότητα και την παγκοσμιοποίηση σε σύγκριση με τους νέους.
Συμπέραναν λοιπόν ότι οι «ηλικιωμένες» χώρες θα προτιμούν τις μακροοικονομικές προσαρμογές, ενώ οι «νέες» χώρες θα υποστηρίζουν περισσότερο τις διαρθρωτικές αλλαγές.
Φυσικά, κάθε χώρα είναι διαφορετική.
Όμως, το συμπέρασμα της έρευνας είναι ενδιαφέρον.