Η στάση που κράτησε πρόσφατα το Δημόσιο στη συζήτηση της αίτησης των εταιρειών του Ομίλου Μαρινόπουλος, για υπαγωγή στη διαδικασία εξυγίανσης του άρθρου 99 και την προστασία από τους πιστωτές, προκάλεσε αντιδράσεις.
Η κυβέρνηση, εξετάζοντας το ζήτημα από πολιτικής σκοπιάς, θεώρησε ότι η αρνητική τοποθέτηση του εκπροσώπου του Δημοσίου στο αίτημα των εταιρειών της προκαλούσε πρόβλημα και αμαύρωνε την εικόνα της.
Όμως, άνθρωποι που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα ισχυρίζονται ότι αυτή είναι η πάγια στάση του Δημοσίου σε τέτοιες περιπτώσεις.
Με άλλα λόγια, δεν είναι κάτι καινούργιο.
Σε κάποιες περιπτώσεις επιχειρήσεων ίσως απέχει, αλλά έως εκεί, ισχυρίζονται.
Οποιοι κι αν είναι οι λόγοι, π.χ. ευθυνοφοβία κ.τ.λ., το αποτέλεσμα δεν αλλάζει.
Το Δημόσιο δείχνει ότι το μόνο που το ενδιαφέρει είναι το συμφέρον του ως πιστωτή και αδιαφορεί για τους άλλους πιστωτές μιας επιχείρησης που αναζητά σωσίβιο.
Δεν θα είναι εύκολο, αλλά αυτή η νοοτροπία και στάση θα πρέπει να αλλάξει.
Το Δημόσιο θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη του και τις επιθυμίες των άλλων πιστωτών μιας επιχείρησης, γιατί το ίδιο θα βρεθεί χαμένο, αν η επιχείρηση κατεβάσει ρολά και οι άλλοι πιστωτές βρεθούν στον αέρα.
Δεν αναφερόμαστε ειδικά στη Μαρινόπουλος Α.Ε., που οι άμεσα ενδιαφερόμενοι έχουν αφήσει πολύ χρόνο να περάσει ανεκμετάλλευτο, με αποτέλεσμα η κατάσταση να είναι πλέον οριακή.
Για να μην πούμε κάτι πιο απαισιόδοξο.