Δεν υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν πως τα προγράμματα διάσωσης της Ελλάδας πήγαν καλά και πέτυχαν να βγάλουν τη χώρα από την ύφεση και να της επιτρέψουν να αυτοχρηματοδοτείται στις αγορές.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, μαζί με τα προγράμματα την πληρώνουν συνήθως κι εκείνοι που τα εφαρμόζουν.
Τα μνημόνια έχουν φάει ήδη μερικές ελληνικές κυβερνήσεις και δεν αποκλείεται να συνεχίσουν το έργο τους.
Όμως, δεν είναι μόνο οι ελληνικές κυβερνήσεις που θίγονται.
Το ίδιο συμβαίνει με τους επικεφαλής της αποστολής των δανειστών, που είναι γραφειοκράτες και ξέρουν ότι μπορεί να επηρεασθεί η καριέρα τους.
Ανάμεσα στους τελευταίους, ο Πολ Τόμσεν του ΔΝΤ ξεχωρίζει γιατι πήγε κόντρα στο ρεύμα.
Ηλθε στην Ελλάδα το 2010 ως επικεφαλής ελεγκτής του ΔΝΤ και επιλογή του τότε Γάλλου επικεφαλής του Ταμείου Ντομινίκ Στρος Καν.
Όμως, αντί να φύγει αυτοβούλως ή να αντικατασταθεί από άλλον, ο κ. Τόμσεν προήχθη σε επικεφαλής για την Ευρώπη στο ΔΝΤ.
Προφανώς, κάποιοι υψηλά ιστάμενοι στο Ταμείο, π.χ. η κ. Λαγκάρντ, εκτίμησαν τη στάση του και τα επαγγελματικά προσόντα του.
Επίσης, ο ίδιος ήταν πολύ καλός στις δημόσιες σχέσεις και σίγουρα αυτό βοήθησε.
Παρότι δεν είναι πλέον άμεσα εμπλεκόμενος στην Ελλάδα ως επικεφαλής της αποστολής του ΔΝΤ, ο κ. Τόμσεν δίνει το παρών στα Eurogroup.
Είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον ίδιο να καλλιεργήσει περαιτέρω τις σχέσεις του με Ευρωπαίους υπουργούς των Οικονομικών.
Όμως, η παρουσία του κ. Τόμσεν στο γερμανικό υπουργείο Οικονομικών χθες ίσως έδειξε κάτι άλλο επίσης.
Τη στενή συνεργασία του με τον κ. Σόιμπλε για το ελληνικό ζήτημα.
Πράγματι, ο κ. Τόμσεν μπορεί να μην ήταν παρών στη χθεσινή συνάντηση των κ.κ. Τσακαλώτου και Σόιμπλε.
Όμως, η ελληνική αξιολόγηση θα πρέπει να ήταν το κυρίως πιάτο στη συνάντησή του με τον κ. Σόιμπλε, που πιθανόν ζήτησε ενημέρωση πριν το Eurogroup.
Αλλωστε, οι Γερμανοί θέλουν το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα γιατί το θεωρούν, εκτός των άλλων, τεχνοκρατικά άρτιο.
Είναι το είδος της συνάντησης που ο κ. Τόμσεν δεν θα έπρεπε να είχε ονειρευτεί, αν δεν είχε εμπλακεί στο ελληνικό πρόγραμμα.