Τα τελευταία γεγονότα και ειδικότερα η πρόταση για προσωρινό Grexit ή τάιμ άουτ έχουν φέρει στο νου αρκετών τη συμμετοχή της Ελλάδας στη Λατινική Νομισματική Ένωση (ΛΝΕ) τον 19ο αιώνα.
Το 1865, η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ιταλία και η Ελβετία ιδρύουν τη Λατινική Νομισματική Ένωση (ΛΝΕ) σε μια προσπάθεια να ενοποιήσουν πολλά ευρωπαϊκά νομίσματα σε ένα ενιαίο. Η Ελλάδα υπέγραψε τη συνθήκη το 1867.
Η ΛΝΕ βασιζόταν στην αρχή του διμεταλλισμού, δηλαδή στη σταθερή αναλογία κάθε νομίσματος σε άργυρο και χρυσό. Με άλλα λόγια, οριζόταν μία σταθερή σχέση μεταξύ χρυσού και αργύρου με αναλογία 15,5 προς 1 στη ΛΝΕ. Οι ισοτιμίες μεταξύ των νομισμάτων της κάθε χώρας ήταν 1 προς 1.
Όμως, μια σειρά γεγονότα, όπως πόλεμοι και άλλα, απέτρεψαν τη συμμετοχή της χώρας σ' αυτή άμεσα. Η Ελλάδα συμμετέχει από ένα σημείο και μετά, αλλά αποβάλλεται επισήμως το 1908, ένα είδος τάιμ άουτ, καθώς τα πολιτικά, κοινωνικά και άλλα προβλήματά της σε συνδυασμό με τη συνεχή διαρροή μεταλλικών νομισμάτων στο εξωτερικό προκαλούν αρρυθμίες. Η χώρα επανεντάσσεται στη ΛΝΕ το 1910 αλλά η τελευταία διαλύεται επισήμως το 1927.
Γιατί οι τότε ελληνικές αρχές ήθελαν να συμμετάσχουν στη ΛΝΕ;
Η απάντηση είναι απλή, λένε οι ιστορικοί. Οι αρχές πίστευαν ότι η συμμετοχή μιας φτωχής, περιφερειακής χώρας, με ασθενές νόμισμα στη ΛΝΕ θα βελτίωνε σημαντικά τη διεθνή πιστοληπτική της ικανότητα κι η Ελλάδα θα αποκτούσε πρόσβαση στη διεθνή κεφαλαιαγορά του Παρισιού. Επίσης, θα άμβλυνε τις συναλλαγματικές διακυμάνσεις και θα επέφερε νομισματική σταθερότητα.
Αρκετοί βλέπουν ομοιότητες στα γεγονότα μεταξύ της ΛΝΕ και της ευρωζώνης. Όμως, άλλοι επισημαίνουν τις διαφορές.
Το ευρώ, τονίζουν, σε αντίθεση με τη Λατινική Νομισματική Ενωση, διαθέτει κεντρική τράπεζα, κεντροποιημένο σύστημα έκδοσης χρήματος και κανόνες δημοσιονομικής πειθαρχίας. Επίσης, δεν διαθέτει διαδικασία εξόδου.
Από την άλλη πλευρά, οι επικριτές αναφέρουν ότι υπάρχουν ομοιότητες ενώ δεν υπάρχει συνέπεια στην τήρηση των κανόνων της Ε.Ε. Οι τελευταίοι επισημαίνουν τους λόγους που παλαιότερες νομισματικές ενώσεις απέτυχαν όπως η χαλαρή δημοσιονομική πειθαρχία, η αδύναμη κεντρική εξουσία και η προσδοκία σχεδίων διάσωσης.
Τι θα συμβεί αυτή τη φορά; Το ερώτημα ίσως να μην ετίθετο 6-8 μήνες πριν. Όμως, τίθεται τώρα και αναζητά απάντηση, καθώς αρκετοί δίνουν ακόμα πιθανότητες στο Grexit.