Η τύχη της Ελλάδας στην ευρωζώνη κρεμόταν χθες από μια κλωστή με τους δανειστές να ζητάνε να περάσουν αρκετά προαπαιτούμενα από τη Βουλή μέχρι και την Τετάρτη για να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις για ένα ακόμη δάνειο.Το θέμα με τη μεταφορά περιουσιακών στοιχείων ύψους 50 δισ. ευρώ σε όχημα στο Λουξεμβούργο με μέτοχο την Κομισιόν -πρόταση που έμοιαζε με το σχέδιο ιδιωτικοποιήσεων «Εύρηκα» της Ronald Berger του 2011- είχε παραμερισθεί υπέρ κάποιου άλλου.
Η τύχη της Ελλάδας και γενικότερα του πολιτικού πρότζεκτ του ευρώ δεν ήταν ξεκάθαρη.
Μ' όλα αυτά που συμβαίνουν στο μυαλό μας ήλθε ένα άρθρο για το ευρώ που είχε γράψει ο νομπελίστας οικονομολόγος και πατέρας του μονεταρισμού Μίλτον Φρήντμαν τον Αύγουστο του 1997. Το άρθρο είχε τίτλο «The euro: Μonetary Unity to political disunity?" και ο νομπελίστας ισχυριζόταν ότι τα κίνητρα για την εισαγωγή του ευρώ ήταν πολιτικά και όχι οικονομικά.
Όμως, ο ίδιος πίστευε ότι το αποτέλεσμα θα ήταν το αντίθετο, αυξάνοντας τις πολιτικές εντάσεις. Κι αυτό γιατί θα μετέτρεπε ασύμμετρα οικονομικά σοκ που θα μπορούσαν να είχαν απορροφηθεί από την υποτίμηση του νομίσματος σε διχαστικά πολιτικά ζητήματα.
Η πολιτική ενοποίηση μπορεί να οδηγήσει σε νομισματική ενοποίηση. Όμως, η νομισματική ενοποίηση μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην πολιτική ενοποίηση σύμφωνα με τον μεγάλο οικονομολόγο και στοχαστή.
H τελευταία παράγραφος του άρθρου του Φρήντμαν εμπεριέχει την ουσία και την παραθέτουμε αυτούσια στα αγγλικά.
«The drive for the Euro has been motivated by politics not economics. The aim has been to link Germany and France so closely as to make a future European war impossible, and to set the stage for a federal United States of Europe. I believe that adoption of the Euro would have the opposite effect. It would exacerbate political tensions by converting divergent shocks that could have been readily accommodated by exchange rate changes into divisive political issues. Political unity can pave the way for monetary unity. Monetary unity imposed under unfavorable conditions will prove a barrier to the achievement of political unity».