Το δημοψήφισμα είναι ένας τρόπος δημοκρατικός τρόπος έκφρασης του λαού και είναι απόλυτα σεβαστός.
Όμως, ο λαός που καλείται να ψηφίσει θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν καλύτερα ενημερωμένος και να γνωρίζει γιατί πράγμα ψηφίζει.
Αυτό απαιτεί εκτεταμένη συζήτηση με ανάπτυξη των θέσεων και των επιχειρημάτων κάθε μιας από τις δύο πλευρές.
Δεν νομίζουμε ότι αυτό μπορεί να γίνει σε διάστημα πέντε ημερών ή λιγότερο. Είναι αδύνατον.
Επομένως, η μεγάλη πλειοψηφία εκείνων που θα πάνε να ψηφίσουν θα χρησιμοποιήσουν άλλα κριτήρια όπως η κομματική προσήλωση, η ιδεολογία, τι πληροφορίες πήραν από κάνα φίλο τους κ.τλ.
Όμως, στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε κι άλλο σοβαρότερο ζήτημα.
Η πρόταση που τίθεται στη κρίση του λαού δεν υφίσταται μετά την απόφαση του Eurogroup.
Καλείται λοιπόν o λαός να ψηφίσει επί μιας πρότασης που δεν θα υφίσταται.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Τα δυο έγγραφα επί των οποίων καλείται να αποφασίσει ο λαός είναι πιο εύκολα προσβάσιμα στα αγγλικά παρά στα ελληνικά.
Επιπλέον, είναι δύο τεχνικά κείμενα, ιδίως το δεύτερο για την βιωσιμότητα του χρέους, που ούτε οικονομολόγοι δεν θα κάθονταν να διαβάσουν.
Πόσο μάλλον ο απλός πολίτης.
Υπάρχουν μερικοί που ισχυρίζονται ότι κάτι θα συμβεί προηγουμένως και δεν θα φθάσουμε στο δημοψήφισμα. Ακόμη κι έτσι να είναι δεν αναιρεί το γεγονός ότι έχουμε να κάνουμε με μια σουρεαλιστική κατάσταση.