Οι δανειστές έχουν διαμηνύσει πως οποιαδήποτε νέα ελληνική πρόταση θα πρέπει να βασίζεται στην αντίστοιχη που είχαν υποβάλλει οι ίδιοι και είχε χαρακτηρισθεί απαράδεκτη από την κυβέρνηση.
Όμως, η πρόταση των δανειστών για τον ΦΠΑ περιελάμβανε δυο συντελεστές, ένα στο 11% και ένα στο 23% ενώ η νέα πρόταση της κυβέρνησης που έχει διαρρεύσει περιλαμβάνει τρείς συντελεστές. Ένα στο 6,5%, ένα στο 13% και ένα στο 23%. Άρα, υπάρχει μια διαφορετική προσέγγιση στο θέμα του ΦΠΑ που δεν μπορεί να αγνοηθεί.
Εκείνο που μπορεί να «ενώσει» τις δυο προτάσεις είναι να φέρνουν οι δυο προσεγγίσεις τα ίδια έσοδα στο προϋπολογισμό. Κοινοτικός αξιωματούχος είχε δηλώσει τότε ότι η απόσταση που χώριζε την προηγούμενη ελληνική πρόταση από την αντίστοιχη των δανειστών ήταν 2 δισ. ευρώ στο δημοσιονομικό σκέλος.
Άρα, αυτή είναι η απόσταση που θα πρέπει να καλυφθεί.
Όμως, η μετάταξη των ξενοδοχείων στο 13%, της σίτισης στο 23% και η κατάργηση της έκπτωσης του ΦΠΑ στα μεγάλα νησιά δεν μπορεί να καλύψει την διαφορά. Όταν η προηγούμενη κυβέρνηση μείωνε τον συντελεστή ΦΠΑ στην εστίαση στο 13% εκτιμούσε ότι οι ετήσιες απώλειες δεν θα ξεπερνούσαν τα 120-150 εκ. ευρώ. Για τα ξενοδοχεία, η αύξηση των εσόδων θα μπορούσε να κυμανθεί μεταξύ 400 και 500 εκατ. ευρώ με βάση παλαιότερες εκτιμήσεις.
Η επέκταση της ειδικής φορολόγησης με 12% στις επιχειρήσεις με κέρδη άνω των 500 χιλ. ευρώ αντί 1 εκατ. ευρώ δεν μοιάζει να καλύπτει την διαφορά. Άλλωστε, πολλές εταιρείες θα σπεύσουν να περιορίσουν τα φετινά και μελλοντικά κέρδη τους κάτω από τις 500 χιλ. ευρώ για να αποφύγουν την έξτρα φορολόγηση.
Η διαφορά μεταξύ των δυο προτάσεων, των δανειστών και την νέα, ελληνική που έχει διαρρεύσει, περιορίζεται αλλά δεν κλείνει γιατί λείπουν μερικές εκατοντάδες εκατ. ευρώ.
Συμπέρασμα:
Η θα πρέπει να γίνει δεχτεί η πρόταση των δανειστών για τον ΦΠΑ, ή να πάει το ηλεκτρικό ρεύμα στο 23% για να μειωθεί πολύ η διαφορά. Όμως, το τελευταίο παραμένει «κόκκινη» γραμμή για την κυβέρνηση.