Η νέα μείωση του εγγυημένου κέρδους των φαρμακοποιών αποτελούσε μνημονιακή υποχρέωση της χώρας και πολλοί θεωρούσαν ότι θα μπορούσε να δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα στη κυβέρνηση.
Όμως, το νομοσχέδιο που περιελάμβανε τη μνημονιακή υποχρέωση ψηφίσθηκε στη Βουλή χωρίς να ανοίξει μύτη.
Ήταν κάτι ασυνήθιστο για τα ελληνικά δεδομένα αφού οι συνδικαλιστικοί φορείς αντιδρούν σφόδρα για μικρότερα θέματα. Πόσο μάλλον για ένα τέτοιο.
Το γεγονός με έβαλε σε υποψίες. Χθες που είχα την ευκαιρία να μιλήσω με κυβερνητικό αξιωματούχο τις επιβεβαίωσε.
Δεν έγινε λοιπόν καμία νέα μείωση στο περιθώριο κέρδους των φαρμάκων.
Απλά ο υπουργός Υγείας κ. Βορίδης φρόντισε να μεγαλώσει την πίτα των φαρμάκων που μπορούν να πουλάνε τα φαρμακεία, συμπεριλαμβάνοντας τα ακριβά που πωλούνταν από τα νοσοκομεία κ.ά. Με άλλα λόγια, ο υπουργός φρόντισε να αυξηθεί ο τζίρος των φαρμακείων κατά μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ ετησίως.
Όμως, τα ακριβά φάρμακα, π.χ. 1.000 ευρώ, έχουν πολύ μικρότερο περιθώριο κέρδους σε σχέση με τα υπόλοιπα, π.χ. 2,5%. Με την αύξηση λοιπόν του τζίρου μέσω των ακριβών φαρμάκων μείωσε το μεσοσταθμικό περιθώριο κέρδους των φαρμακείων και εμφανίσθηκε συνεπής με τη μνημονιακή υποχρέωση.
Για να γίνει καλύτερα κατανοητό. Αν πωλούνταν φάρμακα αξίας 100 ευρώ με περιθώριο κέρδους 20% και πλέον μπορούν να πωλούνται επιπλέον φάρμακα 50 ευρώ με περιθώριο 2,5%, το μεσοσταθμικό περιθώριο κέρδους στον τζίρο των 150 ευρώ πέφτει στο 14,1% περίπου.
Μ' έναν σμπάρο δυο τρυγόνια.
Φυσικά, η μη νέα μείωση του περιθωρίου κέρδους των φαρμακοποιών στα υφιστάμενα φάρμακα σημαίνει ότι ούτε τα ταμεία μπορούν να προσβλέπουν σε εξοικονόμηση χρημάτων, ούτε οι ασφαλισμένοι που τα πληρώνουν από την τσέπη τους.