Ξαφνιάστηκαν στην κυβέρνηση όταν άκουσαν την τρόικα το Σαββατοκύριακο να επαναφέρει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ένα ζήτημα για το οποίο νόμιζαν ότι υπήρχε συμφωνία.
Συγκεκριμένα, οι ελεγκτές των δανειστών έθεσαν θέμα πληρωμής των οφειλών των δημόσιων νοσοκομείων προς τους προμηθευτές τους, σύμφωνα με τον νόμο.
Ο τελευταίος, που υποτίθεται είναι σε εφαρμογή από τον Δεκέμβριο του 2012, προβλέπει ότι το Δημόσιο θα πρέπει να πληρώνει εντός 30 ημερών και εντόκως τους προμηθευτές του.
Όμως, υπήρχε ειδική συμφωνία με την τρόικα για την αποπληρωμή των οφειλών προς προμηθευτές νοσοκομείων εντός 6 μηνών και όχι 30 ημερών.
Όμως, η τρόικα επανέφερε ξαφνικά θέμα πληρωμής των τελευταίων εντός 30 ημερών και εντόκως, κάτι για το οποίο η κυβέρνηση ούτε είναι έτοιμη, ούτε μπορεί να υλοποιήσει τώρα γιατί δεν υπάρχουν τα λεφτά.
Γιατί το έκανε;
Ίσως είναι μέρος της διαπραγματευτικής τακτικής της. Βάζει πολλά θέματα στο τραπέζι για να πάρει πίσω όσο το δυνατόν περισσότερα σε όσα θεωρεί άμεσης προτεραιότητας, αποσύροντας κατόπιν τα δευτερεύουσας σημασίας.
Ίσως θεωρεί ότι μπορεί να ασκήσει πίεση στο Δημόσιο να είναι συνεπές στις πληρωμές του προς τρίτους.
Ίσως θέλει να εξωθήσει τη χώρα να ζητήσει νέο δάνειο από το ESM, αυξάνοντας τις χρηματικές εκροές.
Όμως, η εμπειρία από την εφαρμογή του νόμου για τις 30 μέρες δείχνει ότι είναι αμφίβολο αν θα αλλάξει κάτι, ακόμη κι αν η κυβέρνηση αποδεχόταν να πληρώνονται οι προμηθευτές των νοσοκομείων εντός 30 ημερών.
Οι προμηθευτές δεν φαίνεται να είναι πρόθυμοι να κάνουν χρήση της ευχέρειας που τους παρέχει ο νόμος και να διεκδικήσουν τα λεφτά τους.
Αφενός ξέρουν ότι το θέμα θα τελεσιδικήσει μετά από χρόνια και οι δικαστικές δαπάνες δεν είναι αμελητέες και αφετέρου το Δημόσιο δεν έχει λεφτά για να πληρώσει στην ώρα του, ενώ οι ίδιοι μπορεί να μπουν στη μαύρη λίστα αν επιχειρήσουν κάτι τέτοιο...