Όταν ο Γερμανός Joerg Asmussen, μέλος της εκτελεστικής επιτροπής της ΕΚΤ, επισκέφθηκε την Αθήνα πριν από λίγο καιρό, είχαμε αναφερθεί στην παρέμβασή του προς την καγκελάριο Μέρκελ υπέρ της παραμονής της Ελλάδας στην ευρωζώνη το καλοκαίρι του 2012.
Η κ. Μέρκελ ζύγιζε τα υπέρ και τα κατά ενδεχόμενης εξόδου της Ελλάδας από την ΟΝΕ εκείνη την περίοδο και είχε ακούσει τις απόψεις διαφόρων υψηλόβαθμων αξιωματούχων της ευρωζώνης και των Ηνωμένων Πολιτειών, σύμφωνα με διάφορες πηγές.
Η άποψη του J. Asmussen λήφθηκε υπόψη.
Όμως, εκ των υστέρων, πληροφορηθήκαμε ότι τη διαφορά την έκανε μια άλλη άποψη: των Κινέζων.
Η Κίνα φέρεται να διαμήνυσε στη κ. Μέρκελ, με βάση ξένες πηγές, ότι τυχόν έξοδος της Ελλάδας από την ΟΝΕ θα μπορούσε να προκαλέσει μεγάλη ζημιά στις επενδύσεις που είχε ήδη κάνει ή είχε δρομολογήσει στη ζώνη του ευρώ και θα έπρεπε να αποφευχθεί.
Η Κίνα είναι μια μεγάλη εξαγωγική αγορά για τη Γερμανία και η άποψή της είχε ιδιαίτερη βαρύτητα. Γι’ αυτό οι ίδιες ξένες πηγές θεωρούν την Κίνα υπεύθυνη κυρίως για την παραμονή της Ελλάδας στην ΟΝΕ, παρά το γεγονός ότι παρόμοια άποψη για άλλους λόγους είχαν επίσης οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Θέλαμε να αναφερθούμε σε αυτήν την πτυχή εδώ και καιρό, αλλά μας την έφερε ξανά στον νου το χθεσινό σχόλιο του Αλέξη Παπαχελά στην Καθημερινή της Κυριακής.
Μερικοί ίσως αμφισβητήσουν την εκδοχή ότι η κ. Μέρκελ σκεφτόταν να δείξει την έξοδο της χώρας από το ευρώ, παραθέτοντας το επιχείρημα ότι η Συνθήκη δεν προβλέπει αποπομπή μιας χώρας-μέλους από την ΟΝΕ.
Πράγματι, το επιχείρημα ως προς τη Συνθήκη είναι σωστό.
Όμως, μια χώρα που δεν χρηματοδοτείται από κανέναν, χάνει καταθέσεις και οι τράπεζές της δεν μπορούν να ποντάρουν στην ΕΚΤ για αναχρηματοδότηση είναι καταδικασμένη να ζητήσει την έξοδο από μόνη της αργά ή γρήγορα λόγω ασφυξίας.
Ό,τι κι αν προβλέπει ή δεν προβλέπει η Συνθήκη.