Η κυβέρνηση ελπίζει πως δεν θα χρειαστεί να ενεργοποιήσει τον αυτόματο μηχανισμό δημοσιονομικής διόρθωσης στον οποίο συμφώνησε στο Eurogroup. Για την ακρίβεια, δεν θα χρειαστεί να λάβει σημαντικά παραπάνω μέτρα λιτότητας, για να πετύχει τον ετήσιο δημοσιονομικό στόχο σε περίπτωση απόκλισης.

Ολοι σχεδόν συμφωνούν ότι ο φετινός στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 0,5% του ΑΕΠ θα επιτευχθεί εύκολα. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κάποιος γιατί θα συμβεί κάτι τέτοιο. Από τη μια μεριά, είναι ο ορυμαγδός των μέτρων που έχουν ψηφισθεί.

Στη βάση του ασφαλιστικού προβλήματος της χώρας βρίσκεται το δημογραφικό. Σήμερα, αντιστοιχούν περίπου 1,3 παιδιά ανά γυναίκα, έναντι 2,1 και πλέον στα τέλη της δεκαετίας του 1970.

Με άλλα λόγια, η Ελλάδα διέρχεται μια περίοδο υπογεννητικότητας που διαρκεί πολλά χρόνια και αυτό σημαίνει πως υπάρχει ένα έλλειμμα εκατοντάδων χιλιάδων νέων για τη σταθερή ανανέωση των γενεών.

Όμως, το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν πολλές ακόμη ευρωπαϊκές χώρες. Είναι λοιπόν λογικό να γίνει το θέμα αντικείμενο ερευνών και μελετών.

Ο πρόεδρος της Τουρκίας κ. Ερντογάν έχει βάλει πλώρη να μετατρέψει την χώρα του σε προεδρική Δημοκρατία για να παραμείνει ο ίδιος στην εξουσία.

Σ' αυτή την πορεία, ο τούρκος πρόεδρος δεν έχει διστάσει να πάρει κεφάλια με τελευταίο θύμα τον στενό συνεργάτη του, τον πρωθυπουργό κ. Νταβούτογλου.

Όμως, η παραμονή στην εξουσία του Ερντογάν για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα δεν είναι τυχαία.

Η Τουρκία αναπτύσσεται με υψηλούς ρυθμούς για μια δεκαετία και πλέον. Πολλοί άνθρωποι έχουν συνδέσει τον υψηλό ρυθμό ανάπτυξης και ευημερίας με τον Ερντογάν. Όμως, υπάρχει επίσης το θρησκευτικό συναίσθημα που εκμεταλλεύεται ο τούρκος πρόεδρος και ασφαλώς οι εθνικιστές.

Συνέβησαν και στις Ηνωμένες Πολιτείες κάποτε. Το 1986, το έλλειμμα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των ΗΠΑ είχε ανέλθει σε 239 δισ. δολάρια ή 5,6% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ).

Το μέγεθος του ελλείμματος ήταν αρκετά μεγάλο για να προκαλέσει ανησυχίες στην τότε κυβέρνηση και στο Κογκρέσο, που αποφάσισαν να δράσουν. Το Κογκρέσο πέρασε λοιπόν ένα νόμο που καθόριζε τους στόχους για το έλλειμμα κάθε χρόνο και ο τότε πρόεδρος Ρίγκαν τον υπέγραψε.

Ο νόμος ήταν γνωστός ως Gramm-Rudman-Hollings Bill από τα ονόματα των γερουσιαστών που ήταν οι ανάδοχοι. Ο στόχος ήταν το έλλειμμα να μειώνεται κατά 36 δισ. ευρώ κάθε χρόνο, με απώτερο σκοπό να μηδενισθεί το 1991.

H απόφαση για τη μεταφορά των αποθεματικών του ΟΑΕΔ, της Βουλής και άλλων φορέων στην Τράπεζα της Ελλάδος, με σκοπό τη χρηματοδότηση του Δημοσίου, έχει προκαλέσει πολλά καυστικά σχόλια και αντιρρήσεις.

Το Δημόσιο ανακυκλώνει τα λεφτά που είχε δανειστεί πέρυσι, αφού δεν έχει αποκατασταθεί ακόμη η χρηματοδοτική ροή από τους Ευρωπαίους δανειστές.

Ως γνωστόν, τα ΔΣ των φορέων που αποφασίζουν να μεταφέρουν τα χρήματά τους στην Τράπεζα της Ελλάδος υπακούν σε άνωθεν επιθυμίες και εντολές.

Όμως, έχουν επίσης ένα ισχυρό δέλεαρ. Το συγκριτικά πολύ υψηλότερο ετήσιο επιτόκιο, κάπου 4%, που πληρώνει το κράτος σε σύγκριση με τις εμπορικές τράπεζες.