Πάνε πολλά, πολλά χρόνια από τότε που η Ελληνική Δημοκρατία εξέδωσε τελευταία φορά τα αποκαλούμενα ομόλογα Σαμουράι (Samurai bonds). Πρόκειται για ομόλογα σε γιεν που εκδίδουν ξένες χώρες και εταιρείες στο Τόκιο και διέπονται από τους ιαπωνικούς κανονισμούς.

Για την αξιολόγηση εκείνων των ομολογιακών εκδόσεων, το ελληνικό κράτος είχε απευθυνθεί στον οίκο JCR (Japan Credit Rating).

Παρότι λοιπόν πέρασαν πολλά χρόνια από τότε και δεν ξαναέβγαλε παρόμοια ομολογιακή έκδοση, η Ελλάδα συνέχισε την σχέση με την JCR. Αλλωστε, μπορεί κάποια μέρα που οι συνθήκες στην αγορά είναι ευνοικές να απευθυνθεί ξανά στους Ιάπωνες επενδυτές.

Πόσες πιθανότητες υπάρχουν να συμβεί κάτι κακό; Η βρετανική τράπεζα Barclays προσπάθησε να ποσοτικοποιήσει την απάντηση, χρησιμοποιώντας ένα γνωστό δείκτη μέτρησης του γεωπολιτικού ρίσκου.

Τα συμπεράσματα είναι ενδιαφέροντα. Πρώτον, ο κινητός μέσος όρος των τελευταίων 5 ετών του δείκτη γεωπολιτικού ρίσκου των Darlo Caldara και Matteo Iacoviello βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο απο το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Δεύτερον, υπάρχει ένα σημαντικό χάσμα μεταξύ απειλών και πράξεων που σημαίνει ότι πολλές απειλές εκτοξεύονται αλλά δεν έχουν μετουσιωθεί σε πράξη. Τουλάχιστον μέχρι σήμερα.

Η ιστορία που έφερε αντιμέτωπη την εισηγμένη Folli Follie με το Quintessential Capital Management (QCM) έχει κάνει μεγάλη εντύπωση και η έκβασή της έχει σημασία για τον ελληνικό όμιλο, τους μετόχους της και γενικότερα τους πιστωτές και το εγχώριο επιχειρείν.

Μετά από όλα όσα συνέβησαν, μας ήλθε στο νου μια ανακοίνωση της Folli Follie πριν από λίγο καιρό, που αφορούσε μια γνωστοποίηση της Fosun International Limited.

Η τελευταία γνωστοποίησε  ότι διατηρεί μεν την ίδια έμμεση συμμετοχή 13,886% στην ελληνική εταιρεία, αλλά πέρασε στις 24 Απριλίου το 10% στην πορτογαλική ασφαλιστική  Fidelidade-Companhia de Seguros, S.A. Αυτό σημαίνει ότι η πορτογαλική ασφαλιστική θα εγγράψει τις όποιες ζημίες ή υπεραξίες προκύψουν από την συμμετοχή στη Folli Follie.

Ο καναδικός οίκος αξιολόγησης DBRS είναι λιγότερο γνωστός από τον S&P, τη Moody’s και τη Fitch Ratings.

Όμως, η DBRS αποδείχθηκε πιο καθοριστική στην περίπτωση της Πορτογαλίας, διατηρώντας την αξιολόγηση της χώρας στον αφρό, δηλαδή στην επενδυτική βαθμίδα, όταν οι μεγάλοι οίκοι την είχαν στα «σκουπίδια».

Μ’ αυτό τον τρόπο, η DBRS έδωσε πάτημα στην ΕΚΤ να συνεχίσει να αποδέχεται τα ομόλογα της Πορτογαλίας ως ενέχυρο για πράξεις αναχρηματοδότησης των τραπεζών της τελευταίας, προσφέροντάς τους φθηνή ρευστότητα.

Το Σάββατο ανακοινώνονται τα περιβόητα stress tests των ελληνικών τραπεζών και δεν αναμένονται εκπλήξεις. Οι τράπεζες θα περάσουν τον πήχη τόσο στο βασικό όσο και στο δυσμενές σενάριο, έστω κι αν οι δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας συμπιεσθούν, σύμφωνα με το δεύτερο.

Πριν από λίγο καιρό είχαμε αναφερθεί σε μια πτυχή των τεστ αντοχής. Πιο συγκεκριμένα, στα διαφορετικά αποτελέσματα στα οποία κατέληγαν τα μοντέλα των τραπεζών και του Εποπτικού Μηχανισμού (SSM) της ΕΚΤ, αναφορικά με τις επιπτώσεις του νέου λογιστικού προτύπου IFRS 9 την τριετία 2018-2021 στο δυσμενές σενάριο.